கபுரை முத்தமிட்ட பிலால் காலடியோசை சுவர்க்கத்தில்..

கபுரை முத்தமிட்ட பிலால் காலடியோசை சுவர்க்கத்தில் ‘’ என்று சமாதி வழிபாட்டினர் அடிக்கடி கூறுவதை நாம் பார்க்கிறோம்
பிலால் (ரலி )காலடியோசை சுவர்க்கத்தில் என்பதில் மாற்றுக்கருத்து இல்லை.

ஆனால் பிலால்( ரலி ) அவர்கள் கபுரை முத்தமிட்டார் எனும் இந்த அச்சம்பவம் சரியா என்று பார்ப்போம்
அச்சம்பவம் எம்மத்தியில் பரவலடைந்ததற்கு நாகூர் E.M. ஹனீபா அவர்களும் முக்கிய காரனம்.

சம்பவம் இதுதான்:

(நபி (ஸல்) அவர்களின் அவர்களின் மரணத்திற்குப் பின்) பிலால் (ரழி) அவர்கள் கலீபா அபூ பக்கர் (ரழி) அவர்களிடம் வந்து
"ஒரு விசுவாசியின் சிறந்த நற்செயல் அல்லாஹ்வின் பாதையில் போராடுவதே" என நபியவர்கள் கூற நான் கேட்டிருக்கிறேன்" எனக் கூறினார்கள். அதற்கு அபூ பக்கர் (ரழி) அவர்கள் "நீங்கள் என்ன சொல்ல வருகிறீர்கள் எனக் கேட்க "நான் மரணிக்கும் வரை அல்லாஹ்வின் பாதையில் யுத்தம் பிரிய விரும்புகிறேன்" என பதிலளித்தார்கள்.

அதற்கு அபூ பக்கர் (ரழி) அவர்களோ "பிலாலே நீங்கள் சென்றுவிட்டால் யார் அதான் சொல்வது? எனவே நீங்கள் இங்கேயே தங்கியிருங்கள் " எனக் கூறினார்கள்.

பிலால் (ரழி) அவர்களோ "நபி (ஸல்) அவர்களுக்குப் பின் நான் யாருக்கும் அதான் சொல்ல மாட்டேன்; நீங்கள் அடிமையாக இருந்த என்னை உங்களுக்காகவே உரிமை விட்டிருந்தால் நான் இங்கேயே தங்கியிருக்கிறேன். இல்லை அல்லாஹ்வுக்காக என்னை நீங்கள் உரிமைவிட்டிருந்தால் என்னை அவனுக்காகவே விட்டுவிடுங்கள்" எனக் கூறினார்கள்.

அதற்கு அபூ பக்கர் (ரழி) அவர்கள் " நான் உங்களை அல்லாஹ்வுக் காகவே உரிமை விட்டேன்" எனக் கூற பிலால் (ரழி) அவர்கள் ஷாம் தேசம் புறப்பட்டு அங்கே அல்லாஹ்வின் பாதையில் போராடினார்கள்.

சில வருடங்கள் சென்றதும் நபி (ஸல்) அவர்கள் பிலால் (ரழி) அவர்களது கனவில் வந்து "பிலாலே! எம்மீது என்ன கோபம்?எம்மை தரிசிக்க வரமாட்டீரோ" எனக் கேட்டார்கள்.

கவலையுடன் விழித்தெழுந்த பிலால் (ரழி) அவர்கள் மதீனாவுக்கு வந்து நபியவர்களின் கப்ரடிக்குச் சென்று அங்கே அழுது புரண்டார்கள். அப்போது அங்கே வந்த ஹஸன் ,ஹுஸைன் (ரழி) அவர்கள் இருவரையும் பிலால் (ரழி) அவர்கள் கட்டியணைத்து முத்தமிட்டார்கள். அவ்விருவரும் ஸஹர் வேளையில் பிலால் (ரழி) அவர்களை அதான் சொல்லும் படி வேண்டிக் கொண்டார்கள்.

உடனே பிலால் (ரழி) அவர்கள் பள்ளிவாயிலின் கூரை மீதேறி அல்லாஹு அக்பர் அல்லாஹு அக்பர் என அதான் சொல்ல ஆரம்பித்தார்கள். அப்போது மதீனா நகரமே அதிர்ந்தது. அஷ்ஹது அல்லாஇலாஹ இல்லல்லாஹ் என்றதும் இன்னும் அதிர்ந்தது.அஷ்ஹது அன்ன முஹம்மது ரஸூலுல்லாஹ் என்றதும் வீடுகளில் இருந்த பெண்கள் எல்லாம் வெளியே வந்து அழலானார்கள். என்றுமேயில்லாதவாறு அன்று அவர்கள் அழுதார்கள். உமர் (ரழி) அவர்கள் எல்லோரையும் விட அதிகம் அழுதவ்ராக இருந்தார்கள்.

இதுதான் சம்பவம், இதைத்தான் நாகூர் ஈ எம் ஹனீபா அவர்கள் இன்னும் சில விடயங்களையும் சேர்த்து மெருகூட்டி
"பெரியார் பிலாலின் தியாக வாழ்வை கூறுவேன் இதோ..... பிரியாத அன்பு பூண்டனர் பெருமானார் மீதிலே..நபி பெருமானார் மீதிலே.... எனப் பாடியுள்ளார்.

இனி, இச்சம்பவம் உன்மையிலேயே நிகழ்ந்தா? ஆதாரபூர்வமானதா? என்பதை நோக்கிவிடுவோம்.

குறித்த சம்பவம் இமாம் இப்னு அஸாகிர் அவர்கள் எழுதிய (தாரீ கு திமிஷ்க்) டமஸ்கஸ் நகர வரலாறு என்ற நூலிலும் இமாம் இப்னு அபீ யஃலா அவர்களின் தபகாதுல் ஹனாபிலா என்ற கிரந்தத்திலும் அப்துல் காதிர் ஜீலானி அவர்களின் குன்யதுத் தாலிபீன் என்ற நூலிலும் இடம்பெற்றுள்ளது.

இச்சம்பவத்தின் அறிவிப்பாளர் வரிசையில் பின் வரும் கோளாறுகள் இருப்பதை அறிவிப்பாளர் திறனாய்வுக்கலை அறிஞர்கள் சுட்டிக் காட்டியுள்ளார்கள்.

1-இதில் இடம் பெறும் இப்றாஹீம் பின் முஹம்மத் என்பவர் யார் என்றே அறியப்படாத ஒரு அனாமோதய மனிதராவார்.

2-இன்னும் இதில் இடம் பெறும் ஸுலைமான் பின் பிலால் என்பவர் பற்றிய இமாம் இப்னு அஸாகிர் அவர்கள் பதிவு செய்திருந்தாலும் அவரது நம்பகத்தன்மை பற்றி எதுவும் குறிப்பிடவில்லை.

இதன் காரணமாக இச்செய்தியை இமாம்களான தஹபி மற்றும் மற்றும் இப்னு அப்தில் ஹாதி ஆகியோர் கடும் பலவீனமானது எனக்கூற
இமாம் ஷௌகானி அவர்கள் அடிப்படையே இல்லாத செய்தி எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள்.
இமாம் இப்னு ஹஜர் அல் அஸ்கலானி அவர்களோ இச் செய்தி தொளிவாக இட்டுக் கட்டப்பட்டதாகும் என விமர்சித்துள்ளார்கள்.

ஆகவே இந்த பலவீனமான அடிப்படையே இல்லாத இட்டுக் கட்டப்பட்ட செய்தியை ஆதாரமாக வைத்து கபுருகளை முத்தமிட வேண்டாம் என சமாதி வலிபாட்டினரை கேட்டுக்கொள்கிறேன்

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------கபுர்களை சந்திக்க சென்றால் அதை தொடுதல் முத்தம் கொடுத்தல் அதன் மேல் அமருதல் யூதர்களின் பழக்கமாகும்

Shaykh Abdul Qadir Jeelani RA said
“When you visit the graves then do not put your hands on them or kiss them as this is the habit of the jews, nor sit on the graves or rest against them..” (al-Ghuniyyah (1/91).

கபுரை முத்தமிட்ட அபூ அய்யூப் அல் அன்சாரி

சூபிய்யாக்களால், கப்ரு வனக்கத்தில் ஈடுபடுவோரால் பரவலாக முன்வைக்கப்படும் ஒரு செய்தியின் உன்மை நிலையை நோக்குவோம்.
செய்தி இதுதான்

حدثنا عبدالملك بن عمرو ، حدثنا كثير بن زيد ، عن داود بن أبي صالح قال : أقبل مروان يوما فوجد رجلا واضعا وجهه على القبر ، فقال : أتدري ما تصنع ؟ فأقبل عليه ، فإذا أبو أيوب ، فقال : نعم ، جئت رسول الله صلى الله عليه وسلم ، ولم آت الحجر ، سمعت رسول الله يقول : لا تبكوا على الدين إذا وليه أهله ، ولكن ابكوا عليه إذا وليه غير أهله ، المسند : 5/422


'ஒரு முறை மர்வான் அவர்கள் ஒரு மனிதர் தனது முகத்தைக் கப்ரில் வைத்திருப்பதைக் கண்டு அவரது கழுத்தைப் பிடித்து "நீர் என்ன செய்கிறீர்" என்று தெரியுமா? எனக் கேட்டார். அவர் ஆம் எனக் கூறி திரும்பிய போது பார்த்தால் அவர்தான் அபூ அய்யூப் அல் அன்சாரி (ரழி) அவர்கள்.. அவர் "நான் நபி (ஸல்) அவர்களிடம்தான் வந்துள்ளேனே அல்லாமல் கல்லிடத்தில் வரவில்லை" என்றார். மேலும்.உரியவர் பதவிக்கு வந்தால் மார்க்கம் பாழாகிவிடும் என அழாதீர்கள் உரியவர் அல்லாதவர் வந்தால் அவ்வாறு அழுங்கள் என நபியவர்கள் கூற நான் கேட்டேன் எனக் கூறினார்.

இந்த செய்தி இமாம் இப்னு அபீ ஹைதமா (ரஹ்) அவர்களின் தாரீஹ் என்ற‌ நூலிலும் இப்னு அஸாகிர் (ரஹ்) அவர்களின் தாரீகு திமிஸ்க் என்ற கிரந்தத்திலும் இமாம் தபறானி (ரஹ்) அவர்களது முஃஜமுல் கபீர் மற்றும் அவ்ஸத் என்ற இரு நூற்களிலும் முஸ்னத் அஹ்மத் என்ற நூலிலும் இமாம் ஹாகிம் (ரஹ்) அவர்கள‌து முஸ்தத்ரக் என்ற நூலிலும் இடம் பெற்றுள்ளது.

இச் செய்தியின் அறிவிப்பாளர் வரிசையில் தாவூத் பின் அபீ ஸாலிஹ் என்பவர் இடம் பெறுகிறார். இவர் ஹிஜாஸ் பிரதேசத்தைச் சேர்ந்த "அறியப்படாத நபர்" என இமாம் தஹபி (ரஹ்) அவர்கள் கூறியுள்ளார்கள்
    قال ابن حجر في التهذيب:
قرأت بخط الذهبي: لا يعرف -داود بن أبي صالح الحجازي-.
وقال الذهبي: لم يرو عنه غير الوليد بن كثير وهذا وهم منه كما بين ابن حجر فالراوي هو كثير بن زيد.))

இச் செய்தியின் அறிவிப்பாளர் வரிசையில் தாவூத் பின் அபீ ஸாலிஹ் என்பவர் இடம் பெறுகிறார். இவர் ஹிஜாஸ் பிரதேசத்தைச் சேர்ந்த "அறியப்படாத நபர்" என இமாம் தஹபி (ரஹ்) அவர்கள் கூறியுள்ளார்கள். இக்கருத்தையே இமாம் இப்னு ஹஜர் (ரஹ்) அவர்களும் ஏற்றுக் கொள்கிறார்கள்.

இமாம் இப்னு ஹிப்பான் (ரஹ்) அவர்களோ இவர் பொய்யான செய்திகளை அறிவிப்பவர் எனக் கூறியிள்ளார்.

அத்துடன் மற்றொரு அறிவிப்பாளரான "கதீர் பின் ஸைத்" என்பவர் பற்றியும் ஹதீஸ்கலை அறிஞர்கள் இரு கருத்துக் கொண்டுள்ளனர்.

எனவே குறித்த செய்தியில் முகவரியற்ற அனாமோதய ஆசாமி இடம் பெறுவதால் அவர் பொய்யர் என்ற குற்றச் சாட்டும் உள்ளதால் கண்டிப்பாக இச் செய்தியை நாம் தவிர்த்துக் கொள்ள வேண்டும்.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------بسم الله الرحمن الرحيم ، والصلاة والسلام على سيدنا محمد وآله وصحبه ، أما بعد ،،،
وأخرج هذا الحديث ايضا أحمد بن حنبل قال : حدثنا عبدالملك بن عمرو ، حدثنا كثير بن زيد ، عن داود بن أبي صالح قال : أقبل مروان يوما فوجد رجلا واضعا وجهه على القبر ، فقال : أتدري ما تصنع ؟ فأقبل عليه ، فإذا أبو أيوب ، فقال : نعم ، جئت رسول الله صلى الله عليه وسلم ، ولم آت الحجر ، سمعت رسول الله يقول : لا تبكوا على الدين إذا وليه أهله ، ولكن ابكوا عليه إذا وليه غير أهله ، المسند : 5/422 .
وقد ذكر ابن حجر في تهذيب التهذيب أن هذا الحديث أخرجه أحمد والحاكم ، ولم يذكر غيرهما .
الجواب الأول :
سند هذا الأثر ضعيف جدا ، لأنه اجتمع فيه سببان من أسباب الضعف ، أحدهما كاف لرد الحديث ، فكيف باجتماعهما ، هما :
( 1 ) فيه : داود بن أبي صالح .
ترجمه ابن أبي حاتم في الجرح والتعديل قائلا : روى عن أبي أيوب ، روى عنه كثير بن زيد ، ( الجرح والتعديل : 3/416 ) ، ولم يذكر فيه جرحا ولا تعديلا .
وترجمه الذهبي في الميزان 2/9 قائلا : لا يعرف ، له عن أبي أيوب الأنصاري ، روى عنه الوليد بن كثير فقط ، انتهى كلامه .
ونقل ابن حجر في تهذيب التهذيب قولة الذهبي (لا يعرف) ولم يتعقبها بشيء ، وهذا إقرار منه بصحتها .
وقال في التقريب : داود بن أبي صالح ، مقبول .
وقد فسر ابن حجر في ديباجة التقريب معنى مصطلح (مقبول) عنده ، فقال : (( من ليس له من الحديث إلا القليل ، ولم يثبت فيه ما يترك حديثه من أجله ، وإليه الإشارة بلفظ : مقبول ، حيث يتابع ، وإلا فلين الحديث )) .
ومعنى كلام ابن حجر :
أن من ليس له في الدنيا إلا الرواية والروايتين ، وليس فيهما ما يستنكر أو يستبشع ، فلم يوجد في رواياته القليلة ما يخالف دليلا شرعيا ، فمثل هذا الراوي يرى ابن حجر أن يحكم عليه بحسب التفصيل الآتي :
× إذا توبع في روايته ، فهو مقبول ، يعني أن روايته مقبولة .
× إذا لم يتابع في روايته ، فهو لين الحديث ، وإنما حكم عليه بأنه لين الحديث : لأنه راو مجهول ، ومع ذلك روى حديثا لم يتابعه عليه أحد من الرواة ، فيستبعد في العادة أن تكون هذه الرواية صوابا ، لأنها لو كانت صوابا ، لكانت معروفة للرواة الثقات ، وما دام لا يوجد راو ثقة يعرف هذه الرواية ، فلا بد أن هذا الراوي المجهول أخطأ فيما تفرد به ، ولذلك وصف ابن حجر المجهول إذا تفرد بروايته ولم يتابعه أحد عليها بأنه لين الحديث .
والحديث الذي نحن بصدده لم أبحث له عن متابع ، فمن وجد فليطلعني عليه ، فإذا تم الاستقراء ولم نجد له متابعا فهو ضعيف .
تنبيه
قال المناوي في هذا الحديث : وداود بن أبي صالح ، قال ابن حبان يروي الموضوعات ، انتهى كلام المناوي ( فيض القدير : 6/387 ) .
قلت : قد فرق المزي في تهذيب الكمال بين داود بن أبي صالح الذي روى عن نافع عن ابن عمر مرفوعا نهى أن يمشي الرجل بين المرأتين ، فهذا مجهول ، كما نص على ذلك أبو حاتم ، ولا يعرف إلا بهذا الحديث كما نص البخاري وأبو زرعة ، وهو حديث منكر لا يتابع عليه كما نص البخاري وأبو حاتم ، وهو الذي قال فيه ابن حبان ما قال ، وبين داود بن أبي صالح الذي يروي عن أبي أيوب الأنصاري ، وقد علمت حاله ، (تهذيب الكمال : 8/403-405) .

لكن لا بد من التنبه هاهنا أن داود بن أبي صالح هذا ليس هو السبب الوحيد لضعف سند الرواية ، بل هنا سبب آخر ، هو الآتي :

( 2 ) فيه : كثير بن زيد ، مختلف فيه :-
قال ابن معين : صالح ، وقال مرة : ليس به بأس ، وقال مرة : ثقة ، وقال ابن عمار الموصلي : ثقة ، وقال ابن عدي : لم أر به بأسا ، وأرجو أنه لا بأس به ، وذكره ابن حبان في الثقات .
لكن :
قال ابن معين مرة : ليس بذاك ، وقال مرة : ليس بشيء ، وقال مرة : ضعيف .
وقال يعقوب بن شيبة : ليس بذاك الساقط ، وإلى الضعف ما هو .
وقال أبو زرعة : صدوق ، فيه لين .
وقال أبو حاتم : صالح ، ليس بالقوي ، يكتب حديثه .
وقال النسائي : ضعيف .
وقال الطبري : وكثير بن زيد عندهم ممن لا يحتج بنقله .
قال ابن حجر في التقريب : صدوق يخطئ .

فإذا كان الحديث بهذه المنـزلة فكيف يقول الحاكم فيه : هذا حديث صحيح الإسناد ، ولم يخرجاه ؟؟
قال ابن الصلاح في كتابه علوم الحديث الشهير بمقدمة ابن الصلاح في شأن أبي عبدالله الحاكم : ((وهو واسع الخطو في شرط الصحيح)) أي أنه متساهل من جهة ما يشترطه في الصحة ((متساهل في القضاء به)) أي أنه متساهل من جهة تطبيق شروط الصحة على الحديث ، فجاء تساهله من جهتين لا من جهة واحدة ((فالأولى أن نتوسط في أمره ، فنقول : ما حكم بصحته ، ولم نجد ذلك فيه لغيره من الأئمة ، إن لم يكن من قبيل الصحيح ، فهو من قبيل الحسن ، يحتج به ويعمل به ، إلا أن تظهر فيه علة توجب ضعفه)) وشرح هذا الكلام بالتفصيل الآتي :
1 ) إذا تفرد الحاكم بتصحيح الحديث :
× فإذا ظهرت علة في الحديث سندا أو متنا توجب ضعفه ، لم يحتج بالحديث ولم يعمل به .
× وإن لم تظهر علة في الحديث ، فالحديث لا أقل من أن يكون حسنا إذا لم يكن صحيحا .
2 ) إذا شارك الحاكم في تصحيح الحديث النقاد الآخرون من المعتدلين غير المتساهلين ، فالحديث صحيح ، إذ لو كان فيه علة لانكشفت لأولئك النقاد .

وفي حديثنا هنا ظلت لنا علتان ، فبحسب قاعدة ابن الصلاح لا يحتج بالحديث ولا يعمل به ، وإن صححه الحاكم .

بقي أن نقول : إذا كان الحديث ضعيفا ، فكيف يقر الذهبي الحاكم على تصحيحه ؟
الجواب : أن الذهبي لم يقر الحاكم البتة ، وهذا أمر يجب التنبه له ، فإن الذهبي في كتابه الذي سماه تلخيص المستدرك كان يلخص كتاب الحاكم ، فكان يحذف من السند من أوله من جهة الحاكم راويين أو ثلاثة ، ثم يذكر متن الحديث كاملا ، ثم يلخص أحكام الحاكم ، وإن اقتضى ذلك أن يلخصها بالرموز فعل .
وفي مثالنا هذا ، فقد لخص الذهبي قول الحاكم : هذا حديث صحيح الإسناد ولم يخرجاه ، فقال الذهبي عقب الحديث : صحيح .
ما أريد قوله : إن قول الذهبي عقب الحديث (صحيح) ليس حكما منه بصحة الحديث ، إنما هو مجرد تلخيص لحكم الحاكم .
يؤكد ذلك أن الذهبي لم يذكر في ديباجة كتابه أنه يشترط على نفسه أن يتابع الحاكم في أحكامه على الأحاديث ، ويؤكد ذلك أيضا أن أحاديث كثيرة اكتفى هاهنا بتلخيص حكم الحاكم ، وضعفها في كتبه الأخرى ، ومثاله حديثنا هذا ، فإنه وصف داود بن أبي صالح في كتابه الميزان بأنه لا يعرف ، فكيف يصحح حديثه وهو يعرف جهالته !! والذهبي لا يصحح أحاديث المجهولين .
نعم ، قد يعترض أحيانا الذهبي على أحكام الحاكم ، لكن ذلك من غير التزام منه بأن يتتبعاه دائما .
ومن هنا أقول : لا يصح من الناحية العلمية بعد قولنا : وصححه الحاكم ، أن يقال : وأقره الذهبي ، وأول من وجدته فعلها السيوطي في بعض كتبه ، ولم يكثر منها ، ووجدت المناوي يفعلها كثيرا في فيض القدير ، ولم أجد أحدا من نقاد الحديث الذين جاءوا بعد الذهبي استخدموا إقرار الذهبي دليلا على أنه يرى صحة الحديث ، كابن الملقن والعراقي وابن حجر العسقلاني ، وابن حجر الهيثمي والسخاوي وغيرهم .

الجواب الثاني :
واضح من لفظ الحديث أنه غير خارج من مشكاة النبوة ، فالجملة الأولى تنهى عن شيء لا حصول له في الواقع ، فتقول : لا تبكوا على الدين إذا وليه أهله ، فمن ذا الذي يبكي على الدين إذا تولاه أهله الأتقياء الورعين .
ثم قوله (وابكوا عليه إذا وليه غير أهله ) هذا أمر لم نعهده من الشارع ، أنه إذا ولي الدين غير أهله فلنبك ، والمعهود من الشارع الأمر بالأمر بالمعروف والنهي عن المنكر .

الجواب الثالث :
إن أبا أيوب الأنصاري مات سنة 50 هـ ، وقيل 51 هـ وقيل 52 هـ ، وقيل 55 هـ ، أي أنه مات في خلافة معاوية في أواسطها ، أي قبل أن يظهر معاوية الوصية ليزيد ابنه بالخلافة .
فيا ترى إن كان أبا أيوب يتهم أحدا من الأمويين ، فهل يتهم إلا معاوية فقط ، هذا إذا كان يقصد معاوية .

الجواب الرابع :
ليس في لفظ هذا الحديث ما يدل على أن أبا أيوب يتهم الأمويين فضلا عن معاوية بوضع الحديث ، بل فيه اتهام بأن الدين قد وليه غير أهله ، فيحتمل أنه يريد أنه قد ولي الأمر من لم تتحقق وتجتمع فيه شروط الأهلية له ، ذلك غاية ما يدل عليه كلامه احتمالا ، فليس في هذا الحديث من قريب ولا من بعيد ما يعد اتهاما بوضع الأحاديث .

الجواب الخامس :
الرواية مجملة ، إذ ليس في لفظ الحديث ما يدل على أنه يتهم الأمويين فضلا عن معاوية ابتداء ، فقد يكون أبو أيوب يتهم واليا بعينه أو أميرا بعينه ، أو نحو ذلك ، إن الرواية لم تبين ولم تفصل من هم الذين غير أهل لهذا الدين .

الجواب السادس :
أترى لو كان أبو أيوب يتهم الأمويين ، أكان يكتفي بهذا الإجمال الشديد إن صح الخبر عنه ، لقد عهدنا أبا أيوب قوالا للحق :
فقد أخرج أحمد بسنده عن محمد بن إسحق عن يزيد بن أبي حبيب ، عن مرثد بن عبدالله اليزني قال : قدم علينا أبو أيوب غازيا ، وعقبة بن عامر يومئذ على مصر ، فأخر المغرب ، فقام إليه أبو أيوب ، فقال : ما هذه الصلاة يا عقبة ؟ فقال : شغلنا ، قال : أما والله ، ما بي إلا أن ينظن الناس أنك رأيت رسول الله يصنع هذا ، أما سمعت رسول الله يقول : لا يزال أمتي بخير أو على الفطرة ما لم يؤخروا المغرب أن يشتبك النجوم ، 5/417 من طريقين ذكرهما متتاليين ، وقد صرح ابن إسحق بالتحديث في الطريق الثاني .

وأخرج أحمد بسنده عن عمرو بن الحارث ، عن بكير ، عن أبي يعلى قال : غزونا مع عبدالرحمن بن خالد بن الوليد ، فأتى بأربعة أعلاج من العدو ، فأمر بهم فقتلوا صبرا بالنبل ، فبلغ ذلك أبا أيوب ، فقال : سمعت رسول الله صلى الله عليه وسلم ينهى عن قتل الصبر .

والحمد لله رب العالمين .

----------------------------------------------------------------------------------
Some of the sufis try to prove their shirk i.e Asking help from Prophet peace be upon him from a narration attributed to Imam Ahmad on kissing graves, they quote from Imam Ad-Dahabee that he mentioned
عن ابن عمر: أنه كان يكره مس قبر النبي صلى الله عليه وسلم. قلت : كره ذلك لأنه رآه إساءة أدب . وقد سئل أحمد بن حنبل عن مس القبر النبوي وتقبيله فلم ير بذلك بأسا ، ورواه عنه ولده عبد الله بن أحمد
Ibn Umar used to dislike touching the grave of Prophet (Peace be upon him). I (ad-Dahabee) say: He disliked it "BECAUSE HE FOUND IT AGAINST ADAB" Imam Ahmed bin Hanbal (rah) was asked about "TOUCHING AND KISSING THE GRAVE OF PROPHET" he said "I DO NOT SEE ANY HARM IN IT" This is narrated by his son Abdullah bin Ahmed [Al-Dhahabi, Mu'jam al-Shuyukh (1:73 #58).]
Response:

First of all this narration is not accepted by Hambalis and Imam Ahmad himself said against this.

Ibn Hajar Al Asqalani said regarding this narration
واستبعد بعض اتباعه صحة ذلك
Some of those who follow him ruled out the authenticity of this narration. [Fathul Bari 3/475 ]
az-Zarqani said:
 واستبعد بعض أتباعه صحة ذلك عنه . 
Some of those who follow him ruled out the authenticity of this narration from him [Sharah az-Zarqani of alMawatta Kitab al Hajj باب تقبيل الركن الأسود في الاستلام]

Secondly It has nothing to do with asking help from Prophet Peace be upon him, Kissing grave is not shirk but it is against Islamic Law, If some one is kissing the grave plus asking his needs then it becomes shirk, Before dealing with the narration of Imam Ahmad allowing Kissing grave, let me deal with Asking direclty from Prophet peace be upon him.

Imam ad-Dahabee himself said regarding Sayyeda Nafeesa ra and deviant creed of people regarding her
ولجهلة المصريين فيها اعتقاد يتجاوز الوصف، ولايجوز مما فيه من الشرك، ويسجدون لها، ويلتمسون منها المغفرة
Due to ignorance of Egyptians the Creed found in them is not correct to talk about it, When shirk found in them, they prostate to others (except Allah), and they seek forgiveness from them[Seyar Ailam Nubala 10/106]
Ibn e Rajab Hanbli said
وَكَانَ الْإِمَامُ أَحْمَدُ يَدْعُو وَيَقُولُ: اللَّهُمَّ كَمَا صُنْتَ وَجْهِي عَنِ السُّجُودِ لِغَيْرِكَ فَصُنْهُ عَنِ الْمَسْأَلَةِ لِغَيْرِكَ، وَلَا يَقْدِرُ عَلَى كَشْفِ الضُّرِّ وَجَلْبِ النَّفْعِ سِوَاهُ
Imam ahmad was making a du'a " Ya Allah! Just as you have prevented my face from falling down from prostrating to somebody other than You, prevent me from asking from others than You."[Jamiul Ulum wal Hikam, 1/280,281]
Ibne Rajab said
وجاء إليه رجل فمسح يده ثيابه ومسح بهما وجهه ، فغضب الإمام أحمد وأنكر ذلك أشد الإنكار وقال : عمن أخذتم هذا الأمر ؟
A man came to him(Imam Ahmad) and he wiped his hands on his clothes, And wiped his face, Imam Ahmad became angry and denied that of the most denial and said: from whom you have learnt this?[ الحكم الجديرة بالإذاعة. Page 46 and 47]
Comment: After reading these statements no one can even think that Imam Ahmad and ad-Dahabee allowed asking from the pious people in graves. Let us deal with the narration mentioned by Imam ad-Dahabee
First of all Companions of Prophet Peace be upon him used to hate the practice of touching grave of Prophet Peace be upon him
حَدَّثَنَا أَبُو أُسَامَةَ ، عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ ، عَنْ نَافِعٍ ، " أَنَّ ابْنَ عُمَرَ كَانَ يَكْرَهُ مَسَّ قَبْرِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ " .
Ibn Umar used to dislike touching of the grave of the Prophet peace be upon him. [Juzz Muhammad bin Asim al Thaqafi as-Subhani no: 28, Abul Hassan Ali ibn Umar al Qazweeni in his Amaleeh and Al Hafiz Al Dhahabi. Sheikh Shu'ayb Al Arna'ut said "its men are trustworthy" (Sayr A'laam Al Nublaa',12/373]
Source: http://espanol.islamweb.net/hadith/display_hbook.php?indexstartno=0&hflag=&pid=42140&bk_no=160&startno=29
Comment: So it was the practice of Companions not to touch the grave of Prophet, let us see what is the opinion of Imam Ahmad and the Hanbli Madhab on this issue.
Qadhi Abu Yala quoted
أن أحمد قال لما سأله أبو بكر الأثرم عن التمسح بالقبر: ما أعرف هذا ، قلت: فالمنبر؟ قال:نعم.
وقال الأثرم أيضاً: وقلت لأبي عبدالله: إنهم يلصقون بطونهم بجدار القبر وقلتُ له: ورأيت أهل العلم من المدينة لا يمسونه ويقومون من ناحيته فيسلمون. فقال أبو عبدالله: نعم هكذا كان ابن عمر يفعل.
"Abu Bakr al-Athram relates: I said to Ahmad can the Prophet's grave, peace be upon him, be touched?He replied: 'I do not know this.' I then asked him: What about the pulpit? He replied: 'As for the pulpit, then yes.'Al-Athram said: I said to Abu Abdullah (Ahmad bin humble)... I have seen people of knowledge from Madeena, they would not touch the grave. They would simply stand to the side and send Salam.Abu Abdullah (Ahmad bin Humble) said Yes This is also the practise of Ibn 'Umar"
[Al Masail al Faqeeh min Kitab Riwayatain wal wajhayn page 215, Ibne Abdul Hadi in Sarim al Manki page 133, Al Mughni, 559/3, Al Furoo', 573/2 and Wafa Al Wafaa', 1403/4.]
After quoting this Qadhi Abu Yala (380 h to 458 h) said
وهذه الرواية تدل على أنه ليس بسنة وضع اليد على القبر
And this narration shows that it is not sunnah to place the hands on the grave[Al Masail al Faqeeh min Kitab Riwayatain wal wajhayn page 215]
Ibn Qudama Hanbalee said
" ولا يستحب التمسح بحائط قبر النبي صلى الله عليه وسلم ولا تقبيله قال أحمد : ما أعرف هذا . قال ابن الأثرم : رأيت أهل العلم من أهل المدينة لا يمسون قبر النبي صلى الله عليه وسلم, يقومون من ناحية فيسلمون "
It is not recomended to touch the wall of the grave of Prophet peace be upon him nor kiss it. Ahmad said 'I do not know this. ibn Al-Athram said: I have seen The people of knowledge from Madeena, they would not touch the grave. They would simply stand to the side and send Salam[See also Kashaf al Qina 2/139]
It is also mentioned in Kashaf al Qina
ويكره تقبيله والطوافبه لأن ذلك كله من البدع
And it is disliked to kiss it and doing tawaf of it, Because all this is innovation[2/140,141]
Imam Ibn Qudama Hanbalee said
ولأن تخصيص القبور بالصلاة عندها يشبه تعظيم الأصنام بالسجود لها ، والتقرب إليها ، وقد روينا أن ابتداء عبادة الأصنام تعظيم الأموات ، باتخاذ صورهم ، ومسحها ، والصلاة عندها .

The special treatment of graves by means of praying by them is similar to the veneration of idols by prostrating oneself before them and wishing to draw near to them. And it is narrated that idol worship began initially by praising the dead by taking their pictures and wiping them and praying over them.

[Al Mughni, Kitab al-Janaiz Vol 2 page 193] http://www.islamweb.net/newlibrary/display_book.php?bk_no=15&ID=1117&idfrom=1161&idto=1337&bookid=15&startno=91

Al Mardaawi hanbali concluded,
"ولا يستحب التمسح بالقبر على الصحيح من المذهب
It is not recommended to wipe the graves and this is the correct opinion of this(Hanbli) madhab [Al Insaaf, 4/53]
Few Fatwas of Hanbli Scholars
a) Abdul Qadir Jelani Hanbli said
اذا زار قبرا لا يضع يده عليه و لا يقبله فانه عادة اليهود و لا يقعد عليه و لا يكتى عليه
"When you visit the graves then do not put your hands on them or kiss them as this is the habit of the jews, nor sit on the graves or rest against them. " (al-Ghuniyyah (1/91).
Scan: https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgI7CJpCzSQT_S8R2I1ywE9XwdWNGUnfwZAb7oinaedBk1th7fAzN-dJ94lfgGTw3jFdut8F811JaZWbkH-HHpFWWZkCxtEU3ZiuyOuIyhT_nznckTkEJYyhFSRcFKem8TDPFs6Cqn3sFY/s400/untitled.JPG
b) Ibn Aqil Hanbli said
لا يخلق القبور بالخلوق , والتزويق والتقبيل لها والطواف بها , والتوسل بهم إلى الله
Graves are not made for kissing and decorating and roaming around and begging them for ALLAH [Ibn e Muflih quoted al furoo 2/272]
c) Ibn Jozi said that
قال ابن عقيل: لما التكاليف على الجهال والضغام عدلوا عن أوضاع الشرع إلى تعظيم أوضاع وضعوها لأنفسهم فسهلت عليهم إذ لم يدخلوا بها تحت أمر غيرهم قال وهم كفار عندي بهذه الأوضاع مثل تعظيم القبور وإكرامها بما نهى الشرع عنه من إيقاد النيران وتقبيلها وتخليفها وخطاب الموتى بالألواح وكتب الرقاع فيها يا مولاي افعل بي كذا وكذا وأخذ التراب تبركا وإفاضة الطيب على القبور وشد الرحال إليها وإلقاء الخرق على الشجر اقتداء بمن عبد اللات والعزى
"Ibn Aqil said: "When these obligations were hard on the ignorant and rabble ones, they diverted themselves from the positions of Shari'a to revere positions which they laid down for themselves, so it felt easy to them as they will not be regulated by the order of anyone except themselves." He added: "To me, they are kafir (infidels) due to these positions; like revering the graves and paying respect to them with things which are forbidden by Shari'a like burning fire, kissing the graves, roaming around them, addressing the dead with sheets (of requests) and notes on patches which say like this: "O My Master do such and such for me", and taking the soil for getting blessing, pouring perfume on the graves, undertaking journey to visit them, hanging shreds with trees, as imitation to those who worship Lat and Uzza[Talbees Iblees of ibn e jozi تلبيس إبليس/الباب الثاني عشر chapter تلبيس إبليس على جمهور العوام]

Imam  أبي العباس الونشريسي (834-914 )the Imam of Malaki madhab said:

Among them are kissing the grave of pious person or a scholar. For indeed all of this is an innovation[alMayaar alMa`rab vol 2 page 490]

Scan: http://ia700403.us.archive.org/BookReader/BookReaderImages.php?zip=/1/items/Miyar_Muerib/meiaar02_jp2.zip&file=meiaar02_jp2/meiaar02_0489.jp2&scale=4&rotate=0

InshaAllah Read more: http://www.systemoflife.com/articles/refutation/286-imam-ahmad-and-kissing-graves#ixzz2mUDydXdq

அவ்லியாக்கள் உயிரோடு இருக்கிறார்களா?

كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ   ஓவ்வொரு ஆன்மாவும் மரணத்தை சுகித்தே தீரவேண்டும். (அல்குர்ஆன். 3:185,21:35,21:57)

மனிதனாகப் பிறந்த ஒவ்வொருவரும் அவர் சாதரண மனிதனாகட்டும், நல்லடியா ராகட்டும், மஹானாகட்டும், அவ்லியாவாகட்டும் யாராக இருப்பினும் மரணத்தைத் தழுவியே ஆகவேண்டும் என்பது இறைநியதி யாகும். அதிலிருந்து எவரும் தப்பவே முடியாது.

ஆனால், இன்று மார்க்க மேதாவிகளில் சிலர் மண்ணறையில் அடக்கமா யிருக்கும் அல்லியாக்கள் மரணிக்கவில்லை.அவர்கள் உயிரோடு தானிருக்கிறார்கள் என வாதிடுகின்றனர்.

பாமர மக்களை நம்ப வைத்து, அவர்கள் கட்டிவைத்திருக்கும் கப்றுகள், தர்ஹாக்களுக்கு மேல்

أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ      (விசுவாசிகளே!) அறிந்து கொள்ளுங்கள். அல்லாஹ்வின் நேசர்களுக்கு எந்த பயமும் இல்லை.அவர்கள் கவலைப்படவும் மாட்டார்கள். (குர்ஆன்:10:62)

وَلاَ تَقُولُواْ لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبيلِ اللّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْيَاء    அல்லாஹ்வுடைய பாதையில் கொல்லப்பட்டோரை இறந்து விட்டவர்கள் என்று கூறாதீர்கள். மாறாக அவர்கள் உயிரோடு உள்ளனர். (குர்ஆன்: 2:154)

وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا ۚ بَلْ أَحْيَاءٌ

அல்லாஹ்வின் பாதையில்; போரிட்டுக் கொல்லப்பட்டவர்களை மரணித் தவர்கள் என்று நிச்சயமாக எண்ணாதீர்கள்.( குர்ஆன் 3:169)

என்ற திருக்குர்ஆனின் மூன்று வசனங்களை எழுதிவைத்திருப்பதைப் பார்க் கலாம்.

10:62 என்னும் முதல் வசனத்தில் அல்லாஹ்வாலும் அவன் தூதராலும் சிறப்பிக்கப்பட்ட உண்மையான இறைநேசர்களைப்பற்றிக் குறிப்பிடப்பட் டுள்ளது. ஆனால், மக்கள் அவ்லியாவென கற்பனை செய்துகொண்டவர் களுக்கெல்லாம் இந்த மறைவசனத்தை தவறாகப் பயன்படுத்தத் தொடங்கி விட்டனர்.

இந்த வசனங்களை மக்கள் தவறாகவே புரிந்து வைத்துள்ளதைப் பார்ப்போம்.

நல்லடியார்களும், மஹான்களும் இறந்த பின்னரும் உயிரோடு உள்ளனர்.எனவே, அவர்களை வழிபடலாம், அவர்களை அழைத்துப் பிரார்த்திக்கலாம் என்பதற்கு இவ்வசனங்கள் ஆதாரமாக அமைந்துள் ளதாகக் கூறுகின்றனர்.

1.இவ்வசனங்கள் நல்லடியார்கள்,மற்றும் மஹான்களைக் கொண்டா டவோ, அவர்களுக்கு வழிபாடு நடத்துவதை அனுமதிக்கவோ அருளப்பட வில்லை. அல்லாஹ்வின் பாதையில் உயிர்த்தியாகம் செய்வதை ஊக்குவிக்கவே அருளப்பட்டன.

2. இந்த வசனங்கள் அருளப்பட்டபின் நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களோ, நபித்தோழர்களோ அல்லாஹ்வின் பாதையில் கொல்லப்பட்டவர்களை அழைக்கவோ, பிரார்த்திக்கவோ இல்லை என்பதை நாம் முதலில் புரிந்து கொள்ளவேண்டும்.

3. இவ்வசனங்களை கூர்;ந்து கவனித்தால் அவர்களின் விளக்கம் தவறு என்பதை அவர்களே புரிந்து கொள்வார்கள்.

2;:154 என்ற வசனத்தில் அவர்கள் உயிரோடு உள்ளனர் என்பதைத் தொடர்ந்து  

وَلَٰكِن لَّا تَشْعُرُونَ

‘எனினும் நீங்கள் உணரமாட்டீர்கள்’ என்றும் கூறப்பட்டுள்ளது.இப்போது 2:154 வது வசனத்தை முழுமையாகப்படியுங்கள்.
وَلَا تَقُولُوا لِمَن يُقْتَلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ ۚ بَلْ أَحْيَاءٌ وَلَٰكِن لَّا تَشْعُرُونَ 

அல்லாஹ்வுடை ய பாதையில் கொல்லப்பட்டோரை இறந்து விட்டவர் கள் என்று கூறாதீர்கள். மாறாக அவர்கள் உயிரோடு உள்ளனர். எனினும் நீங்கள் உணர மாட்டீர்கள். (குர்ஆன்: 2:154)

இதில் வரும்; ‘நீங்கள் உணரமாட்டீர்கள்’ என்ற இறுதிப்புகுதியை எழுது வதில்லை.  அவர்கள் ‘உயிரோடு இருப்பது’ நாம் புரிந்து வைத்திருக்கும் பொருளில் அல்ல. நம்மால்  உணர்ந்து கொள்ள முடியாத வேறு வகையில் உயிருடன் உள்ளனர் என்ற கருத்தையே இது தருகிறது.

3:169 வசனமும், அதைத் தொடர்ந்து வரும் 170,171,172,173 ஆகிய நான்கு வசனங்களும் இந்த கருத்தை மேலும் உறுதிப்படுத்துகின்றன.

அடுத்து,

عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ

3:169-வது வசனதில் ‘ தம் இறைவனிடம் உயிருடன் உள்ளனர் ‘ என்பதை விட்டுவிட்டு என்ற பகுதியை எழுதுகின்றனர்.
இப்போது 3:169 வது வசனத்தை முழுமையாகப்படியுங்கள்.

وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا ۚ بَلْ أَحْيَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ

அல்லாஹ்வின் பாதையில்; போரிட்டுக் கொல்லப்பட்டவாகளை மரணித்தவர்கள் என்று நிச்சயமாக எண்ணாதீர்கள். (அவர்கள்) தமது இறைவனிடத்தில் உயிரோடு இருக்கிறார்கள். (அவனால்) அவர்கள் உணவளிக்கப்படுகிறார்கள். (3:169)

3:169-வது வசனம் அல்லாஹ்வின் பாதையில் கொல்லப்பட்ட ஷஷஹீதுகள் என்னும் வீரத்தியாகிகளைக் குறித்து சொல்லப்படும் வசனம் என்பதையும் அறியாது அறைகுறையாகப் புரிந்து இந்த வசனத்தை எழுதி மக்களை திசை திருப்புகின்றனர்.

நம்மைப் பொறுத்தவரை அவர்கள் மரணித்துவிட்டாலும், இறைவனைப் பொறுத்த வரை அவர்கள் உயிருடன் உள்ளனர் எனத் தெரிவிக்கிறது.

இவையனைத்தையும் விட இவ்வசனத்திற்கு அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் அளித்த விளக்கம் தான் மிகவும் முக்கியமானது.

உயிருடன் இருக்கிறர்கள் என்றால் எப்படி? என நாங்கள் கேட்டபோது ‘அவர்களின் உயிர்கள் பச்சை நிறத்துப் பறவைகளின் கூடுகளுக்குள் இருக்கும். அவை சுவர்க்கத்தில் விரும்பியவாறு சுற்றித் திரியும்’ என்று நபிகள் நாயகம் (ஸல்)அவர்கள் விளக்கம் அளித்தனர் என இப்னு மஸ்வூது (ரலி) அவர்கள் அறிவிக்கிறார்கள். நூல் முஸ்லிம் 3500)

நிச்சயமாக சுஹதாக்(கள் என்னும் அல்லாஹ்வின் பாதையில் கொல்லப்பட்டவர்)களின் உயிர் பறவைகளின் உடல் கூட்டில் விடப்பட்டு, சுவர்க்கத்தில் தமது விருப்பத்திற்கேற்ப உலவிக் கொண்டிருக்கின்றன என்று நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறியுள்ளார்கள்.) அறிவிப்பவர்: அப்துல்லாஹ் பின் அப்பாஸ் (ரலி) நூல்: முஸ்லிம்)

உங்கள் சகோதரர்கள் உஹதுப் போரில் கொல்லப்பட்டபோது அல்லாஹ் அவர்களின் உயிர்களை பச்சைப் பறவையின் உடல் கூட்டில் அமைத்து விட்டான். அவை சுவர்க்கத்துடைய ஆறுகளில் தண்ணீர் அருந்திக் கொண்டும், சுவர்க்கத்தின் (மரங்களின்) பழங்களை புசித்துக் கொண்டுமி ருக்கின்றன. (இப்னு அப்பாஸ் (ரலி) நூல்: அஹ்மத்)

அல்லாஹ்வின் பாதையில் மரணமடைந்த ஷஹீத்களைப் பற்றி குர்ஆனின் வசனம் நல்லடியார்களான அவர்களை  மரணித்து விட்டார்கள் என்று நீங்கள் கூறாதீர்கள் என்று கூறிவிட்டு, எனினும் அவர்கள் உயிரோடு இருக்கிறார்கள். எனினும் நீங்கள் உணர்ந்துகொள்ள மாட்டீர்கள் என்றும் அல்லாஹ் கூறுகிறான்.ஆகவே நாம் கற்பனை செய்வதுபோல் அவர்கள் தமது கப்ருகளில் உயிரோடு இருக்கிறார்கள்; என்பது தவறாகும். ஏனெனில் அவர்களின் நிலையைப்பற்றி நபி(ஸல்) அவர்களின் ஹதீஸிகளின் வாயிலாக நல்லடியார்கள் ‘சுவர்க்கத்தில் பறவை அமைப்பில் உலாவிக் கெ;hண்டிருக்கிறார்கள’; என்று கூறியிருப்பதால் இதுவே உண்மை என்பது தெளிவாகிறது.

2:154,3:169) ஆகிய இருவசனங்களிலும் ஷஷஹீதுகளைக் குறித்து மட்டுமே குறிப்பாகக் கூறப்பட்டுள்ளன.

இவர்கள் யாராக இருந்தாலும் இறப்பைத் தழுவித்தான் ஆக வேண்டும். ஆனால் மக்களில் சிலர் அவ்லியாக்கள்  வெளி உலகத்துக்குத்தான் இறந்தவர்கள். உண்மையில் அவர்கள் கப்ருக்குள் உயிருடன் என்றெ ன்றும் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார்கள் என்று கூறுவது முற்றிலும் தவறானது என்பதை நமது சமுதாயம் இனியாவது புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

விபரீதமான பொருள்

நபிமார்களோ, அவ்லியாக்களோ மரணித்து விட்டார்கள் என்று கூறப் பட்டால் அவர்கள் உணமையிலே மரணித்து விட்டார்கள் என்று தான் பொருள்.

1.அவர்கள் மரணித்த பிறகு உயிருடன் இருக்கிறார்கள் என்று சொன்னால்; உயிருடன் இருந்த ஒருவரை மக்கள் பூமிக்குள் புதைத்து கொலை செய்து விட்டார்கள் என்ற குற்றத்தை செய்ததாக ஆகிவிடும்.

2.அப்படி இவர்கள் மரணிக்கவில்லையென்றால் இவர்களின் சொத்து களுக்கு யாரும் பங்குதாரராக முடியாது. இவர்களின் மனைவிகள் இத்தா இருக்க வேண்டிய அவசியமும் இல்லை என்று இஸ்லாம் தெளிவு படுத்தியிருக்கும்.

ஆகவே, மனித இனத்தில் மாபெரும் பதவிகளுடைய நபிமார்கள், ஷஹீத்கள், அவ்லியாக்கள் ஆகியோர் மரணித்து விட்டால், அவர்கள் மரணித்து விட்டார்கள் என்றே உறுதி செய்து அவர்களை கழுவி குளிப்பாட்டி கபனிட்டு ஜனாஸா தொழ வைத்து அடக்கம் செய்ய வேண்டும் என்பதை முஸ்லிம்கள் மீது இஸ்லாம் கடமையாக்கியுள்ளது.