ஷிர்க்கின் எதிரி

ஹுனைஃப் ரலி) நபிகளாரின் பொருட்டால் துஆ செய்தார்களா ?

அல்லாஹ்விடம் மட்டும் தான் உதவி கேட்க வேண்டும் என்பது அல்குர்ஆனின் ஆணித்தரமான கட்டளையாகும். தவ்ஹீத் ஜமாஅத் இதைத் தான் பிரச்சாரம் செய்து வருகின்றது.

பரேலவிகள் அல்குர்ஆனின் இந்த நிலைப்பாட்டிற்கு எதிரான, பல தெய்வக் கொள்கையைக் கொண்டவர்கள். இறந்து விட்ட மகான்களை அழைத்துப் பிரார்த்திக்கலாம் என்பது அவர்களின் குருட்டு நம்பிக்கையாகும்.

இறந்து போன நபிமார்கள், நல்லடியார்களை வைத்து அல்லாஹ்விடம் வஸீலா தேடலாம் என்பது பரேலவிகளின் நிலைப்பாடு.

முஹம்மது நபியின் பொருட்டால் எனக்கு இந்தக் காரியத்தை நிறைவேற்று, முஹ்யித்தீனின் பொருட்டால் எனக்கு இந்தக் காரியத்தை வழங்கு என்று ஆளை வைத்து வஸீலா தேடலாம் என்பது இவர்களது வாதம்.

ஆளை வைத்து வஸீலா தேடலாம் என்பதற்குப் பின்வரும் ஹதீஸை ஆதாரமாகக் காட்டுகின்றனர்.

///// நபித்தோழர் உஸ்மான் இப்னு ஹுனைஃப் (ரலி) அவர்கள் அறிவிக்கிறார்கள்:

(நான் மஸ்ஜிதுந்நபவியில் அமர்ந்திருக்கும் சமயம் பார்வையற்ற ஒரு மனிதர் நபி (ஸல்) அவர்களிடம் வந்து தனக்கு சுகம் கிடைக்க அல்லாஹ்விடம் துஆச் செய்யும்படி வேண்டினார். நபி (ஸல்) அவர்கள், "நீ விரும்பினால் துஆச் செய்கிறேன். நீ விரும்பினால் பொறுத்துக் கொள்ளலாம். பொறுத்துக் கொள்வது சிறந்தது'' என்று கூறினார்கள். அதற்கு அம்மனிதர் துஆச் செய்யும்படி வேண்டினார். அப்பொழுது அம்மனிதரை முழுமையாக உளூச் செய்து விட்டு வந்து கீழ்வரும் துஆவை ஓதப் பணித்தார்கள்.
பொருள்: யா அல்லாஹ்!! அருள் நிறைந்த அண்ணல் முஹம்மது நபி பொருட்டால் உன்னிடம் மன்றாடுகிறேன். முஹம்மது (ஸல்) அவர்களே! என் ரப்பிடம் என் தேவை நிறைவேற உங்களின் பொருட்டு முறையிடுகிறேன். இறைவனே! என் காரியத்தில் அவர்களின் பரிந்துரையை நீ அங்கீகரிப்பாயாக!
பின் அவர் சுகம் பெற்று, பார்வையுடன் திரும்பினார்.
நூல்: திர்மிதீ, நஸாயீ, பைஹகீ, தப்ரானி

இந்த நிகழ்ச்சியைக் கண்ணுற்ற உஸ்மான் பின் ஹுனைஃப் ரலி) அவர்கள் தங்கள் வாழ்க்கையில் ஏற்படும் இன்னல்களை அகற்ற, தேவை நிறைவேற இந்த துஆவையே ஓதுவார்கள். இந்த துஆவிற்கு அப்படி என்ன மகத்துவம் என்றால் வஸீலா தான். அதுவும் நபி (ஸல்) அவர்கள் தங்கள் திருவாயினால் கற்றுக் கொடுக்கப்பட்ட வஸீலா.///

இவ்வாறு வஸீலா குறித்து எழுதியுள்ளனர்.

பொதுவாக பரேலவிகள் குர்ஆன் வசனத்தின் அல்லது ஹதீஸின் ஒரு பகுதியை மட்டும் தனக்குச் சாதகமாக எடுத்துக் கொண்டு ஆதாரமாகச் சமர்ப்பிப்பார்கள்.

இந்தப் பாணியில் தான் இந்த ஹதீஸையும் ஆதாரமாகக் காட்டுகிறார்கள்.
இவர்கள் வளைத்திருக்கின்ற - தங்களுக்குச் சாதகமாக மொழிபெயர்த் திருக்கின்ற இந்த ஹதீஸைச் சரியான மொழிபெயர்ப்பின் அடிப்படையில் பார்ப்போம்.

பார்வை தெரியாத ஒருவர் நபி (ஸல்) அவர்களிடம் வந்து, "அல்லாஹ்விடம் எனக்குச் சுகமளிக்கும் படி பிரார்த்தனை செய்யுங்கள்'' என்று கேட்டார். "நீ விரும்பினால் நான் பிரார்த்தனை செய்கிறேன். நீ விரும்பினால் பொறுமையாக இரு! அது உனக்கு (மறுமையில்) சிறந்தது'' என்று நபி (ஸல்) அவர்கள் பதிலளித்தார்கள். அதற்கு அம்மனிதர், "அவனிடம் நீங்கள் பிரார்த்தனை செய்யுங்கள்'' என்று சொன்னார்.

உளூவை நிறைவாகச் செய்து இந்த துஆவைச் செய்யும்படி நபி (ஸல்) அவர்கள் அவருக்கு உத்தரவிட்டார்கள்.

யா அல்லாஹ்! உன்னிடத்தில் கேட்கிறேன். இரக்கமுடைய உன்னுடைய நபி முஹம்மத் (அவர்களின் பிரார்த்தனை)யை முன்வைத்து உன்னிடம் நான் முன்னோக்குகிறேன். எனது தேவை நிறைவேற்றப்பட வேண்டும் என்பதற்காக வேண்டி இது தொடர்பாக உங்கள் (பிரார்த்தனை)யை முன்வைத்து என்னுடைய இறைவனிடம் முன்னோக்கி விட்டேன். யா அல்லாஹ்! என் விஷயத்தில் அவர்கள் செய்கின்ற பரிந்துரையை ஏற்றுக் கொள்வாயாக!
அறிவிப்பவர்: உஸ்மான் இப்னு ஹுனைஃப் (ரலி) நூல்: திர்மிதீ 3502

இதே ஹதீஸ் இப்னுமாஜா, அஹ்மத் ஆகிய நூற்களில் பதிவாகியுள்ளது.

பார்வை தெரியாத ஒருவர் நபி (ஸல்) அவர்களிடம் வந்து, "அல்லாஹ்விடம் எனக்கு சுகமளிக்குமாறு பிரார்த்தனை செய்யுங்கள்'' என்று தெரிவித்தார். "நீ விரும்பினால் (இந்தச் சோதனைக்குரிய கூலியை) உனக்குப் பின்னால் (மறுமையில்) கிடைக்குமாறு நான் விட்டு விடுகிறேன். நீ விரும்பினால் நான் பிரார்த்தனை செய்கின்றேன்'' என்று நபி (ஸல்) அவர்கள் பதிலளித்தார்கள்.

உளூவை நிறைவாகச் செய்து, இரண்டு ரக்அத்துகள் தொழுது (பின்வரும்) துஆவைச் செய்யும்படி நபி (ஸல்) அவர்கள் அவருக்கு உத்தரவிட்டார்கள்.

யா அல்லாஹ்! உன்னிடத்தில் நான் கேட்கிறேன். இரக்கமுடைய உன்னுடைய நபி முஹம்மத் (அவர்களின் பிரார்த்தனை)யை முன்வைத்து உன்னிடம் முன்னோக்குகின்றேன். முஹம்மதே! என்னுடைய தேவை நிறைவேற்றப்பட வேண்டும் என்பதற்காக, இது தொடர்பாக உங்கள் (பிரார்த்தனை)யை முன்வைத்து என்னுடைய இறைவனிடம் முன்னோக்கி விட்டேன். யா அல்லாஹ்! என் விஷயத்தில் அவர்கள் செய்கின்ற பரிந்துரையை ஏற்றுக் கொள்வாயாக!
அறிவிப்பவர்: உஸ்மான் இப்னு ஹுனைஃப் (ரலி)
நூல்: இப்னுமாஜா 1375, முஸ்னத் அஹ்மத் 16604

முதலில் திர்மிதியில் இடம்பெற்ற ஹதீஸின் மொழியாக்கத்தைப் பார்த்தோம். இரண்டாவதாக இப்னுமாஜா, அஹ்மத் ஆகிய நூற்களில் இடம்பெற்றுள்ள ஹதீஸின் மொழியாக்கத்தைப் பார்த்தோம்.
இரண்டாவது ஹதீஸில் கூடுதலாக இரண்டு விஷயங்கள் இடம்பெற்றுள்ளன.

1. இரண்டு ரக்அத்கள் தொழுவது.
2. பார்வை தெரியாத அந்த நபித்தோழர், முஹம்மதே என்று அழைப்பது.

இவ்விரண்டு விஷயங்கள் தவிர மற்ற செய்திகள் அனைத்தும் ஒரே மாதிரியானவை தான்.

இந்த ஹதீஸைத் தான், நபியின் பொருட்டால் என்று மொழிபெயர்ப்பு செய்து, மனிதர்களைக் கொண்டு வஸீலா தேடலாம் என்பதற்கு ஆதாரமாகக் காட்டுகிறார்கள்.

அதிலும் குறிப்பாக, இறந்து போன ஆட்களை வைத்து வஸீலா தேடலாம் என்ற தங்களின் இணைவைப்புச் சிந்தனைக்கு இதைத் திருப்புகின்றனர்

வஸீலா என்பது ஆளை வைத்துத் தான் என்று கூறும் தில்லுமுல்லுகளுக்கும், திருகுதாளங்களுக்கும் சரியான விளக்கத்தை இப்போது பார்ப்போம்.
சான்று: 1
பார்வை தெரியாத நபித்தோழர் நபி (ஸல்) அவர்களிடம் வந்து பரேலவிகள் சொல்வது போன்று, "முஹம்மது நபி பொருட்டால் உன்னிடம் மன்றாடுகிறேன். முஹம்மது (ஸல்) அவர்களே! என் ரப்பிடம் என் தேவை நிறைவேற உங்களின் பொருட்டு முறையிடுகிறேன்'' என்று கூறவில்லை. அப்படிச் சொல்வதற்கு நபி (ஸல்) அவர்களிடம் நேரில் வர வேண்டிய அவசியமும் இல்லை. அவர் வீட்டில் இருந்து கொண்டே இந்தப் பிரார்த்தனையைச் செய்திருக்கலாம். ஆனால் அந்த நபித்தோழர் அவ்வாறு செய்யவில்லை. ஏன்? அவர், தவஸ்ஸுல் - வஸீலா தேடுதல் என்ற வார்த்தையில் பொருள் அறிந்த, அரபி மொழி தெரிந்த ஓர் அரபியர். ஓர் ஆளை வைத்து வஸீலா தேட வேண்டுமானால் அவர் தனது வஸீலாவில் அவரது பெயரைக் குறிப்பிட்டுச் சொல்லி பிரார்த்திக்க வேண்டும். அப்படிப் பெயரைக் குறிப்பிட்டுப் பிரார்த்திப்பதில் எந்த அர்த்தமும் இல்லை. எனவே, தன் மீது அக்கரை காட்டுபவர், மார்க்க ஞானம் உள்ளவர் என்று யாரை அந்த நபித்தோழர் நம்புகிறாரோ அவரிடம், அந்த நபி (ஸல்) அவர்களிடம் வந்து, எனக்காகப் பிரார்த்தியுங்கள் என்று கூறுகிறார். அதில் தான் முழுப் பயன் இருக்கின்றது என்று அவர் தெளிவாக விளங்கி வைத்திருந்தார். அதனால் தான் நபி (ஸல்) அவர்களிடம் நேரில் வந்து பிரார்த்திக்கச் சொல்கிறார். நபி (ஸல்) அவர்களின் பிரார்த்தனை ஒப்புக் கொள்ளப்படுவதற்கு அல்லாஹ்விடம் மிக மிகத் தகுதியானது என்று அவர் நம்பிக்கை கொண்டிருந்தார்.
சான்று: 2 நபி (ஸல்) அவர்கள், உஸ்மான் பின் ஹுனைபுக்காகப் பிரார்த்திக்கின்றார்கள். அதே சமயம் அவரிடம் சிறந்ததைக் கடைப்பிடிக்குமாறு அறிவுரையும் செய்கிறார்கள். "நீ விரும்பினால் இந்தச் சோதனைக்குரிய கூலியை மறுமையில் கிடைப்பதற்காக விட்டு விடுகின்றேன்; நீ விரும்பினால் நான் பிரார்த்தனை செய்கிறேன்' என்பது தான் அந்த அறிவுரையாகும். பொதுவாக இவ்வாறு பிரார்த்தனை செய்யக் கோருபவர்களிடம் நபி (ஸல்) அவர்களின் அறிவுரை மறுமையை முன்னிறுத்தியே அமைந்திருக்கும் என்பதைப் புகாரியில் இடம்பெறும் ஹதீஸ் விளக்குகின்றது. அதாஉ பின் அபீரபாஹ் (ரஹ்) அவர்கள் கூறியதாவது: இப்னு அப்பாஸ் (ரலி) அவர்கள் என்னிடம், "சொர்க்கவாசியான ஒரு பெண்மணியை உங்களுக்குக் காட்டட்டுமா?'' என்று கேட்டார்கள். நான், "ஆம்; (காட்டுங்கள்)'' என்று சொன்னேன். அவர்கள், இந்தக் கறுப்பு நிறப் பெண்மணிதாம் அவர். இவர் (ஒரு தடவை) நபி (ஸல்) அவர்களிடம் வந்து, "நான் வலிப்பு நோயால் (அடிக்கடிப்) பாதிக்கப்படுகிறேன். அப்போது என் (உடலிலிருந்து ஆடை விலகி) உடல் திறந்துகொள்கின்றது. ஆகவே, எனக்காக அல்லாஹ்விடம் பிரார்த்தியுங்கள்'' என்றார். நபி (ஸல்) அவர்கள், "நீ நினைத்தால் பொறுமையாக இருக்கலாம். (இதற்கு பதிலாக) உனக்கு சொர்க்கம் கிடைக்கும். நீ விரும்பினால் உனக்குக் குணமளிக்கும்படி அல்லாஹ்விடம் நான் பிரார்த்திக்கிறேன்'' என்று சொன்னார்கள். இந்தப் பெண்மணி, "நான் பொறுமையாகவே இருந்துவிடுகிறேன். ஆனால், (வலிப்பு வரும்போது ஆடை விலகி) என் உடல் திறந்துகொள்கிறது. அப்படித் திறந்து கொள்ளாமல் இருக்க அல்லாஹ்விடம் பிரார்த்தியுங்கள்'' என்று சொன்னார். அவ்வாறே நபி (ஸல்) அவர்கள் இப்பெண்ணுக்காகப் பிரார்த்தனை செய்தார்கள். நூல்கள்: புகாரி 5652, முஸ்லிம் 4673 இதுபோன்ற சோதனைகளில் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் நபி (ஸல்) அவர்களிடம் பிரார்த்தனை செய்யக் கோரும்போது மறுமை நன்மையைத் தான் நபியவர்கள் முன்னிலைப்படுத்துவார்கள் என்பதற்கு இந்த ஹதீஸ்கள் எடுத்துக்காட்டாகும். மிக முக்கியமாக, இந்த உரையாடலில் நமக்கு நிரூபணமாவது, கண் தெரியாத அந்த நபித்தோழரின் கோரிக்கை முஹம்மது (ஸல்) என்ற ஆள் அல்ல, அவர்கள் செய்கின்ற பிரார்த்தனை என்ற அமல் தான்.

சான்று: 3 பார்வை தெரியாத தோழர் நபி (ஸல்) அவர்களிடம் வந்து, "நீங்கள் பிரார்த்தனை செய்யுங்கள்'' என்று வலியுத்துகின்றார். நபி (ஸல்) அவர்கள் அவருக்காகப் பிரார்த்திக்கின்றார்கள். நபியவர்கள் பிரார்த்தித்த விபரம் இந்த ஹதீஸில் இடம் பெறாவிட்டாலும் நபி (ஸல்) அவர்கள், அந்த நபித்தோழருக்கு அளித்த வாக்குறுதியைக் கண்டிப்பாக நிறைவேற்றி யிருப்பார்கள். அவருக்காக நபி (ஸல்) அவர்கள், தாம் பிரார்த்திக்கின்ற அதே வேளையில், அவர் மீதுள்ள அன்பின் மேலீட்டால் அவரையும் பிரார்த்திக்குமாறு சொல்கின்றார்கள். தான் செய்கின்ற பிரார்த்தனையை ஏற்குமாறு இறைவனிடம் பிரார்த்தனை செய்யுங்கள் என்று நபித்தோழரிடம் நபியவர்கள் கூறுகின்றார்கள். அதிலும் குறிப்பாக, உளூச் செய்து விட்டு இரண்டு ரக்அத்துக்கள் தொழுது விட்டு துஆச் செய்யுமாறு கூறுகின்றார்கள். அதாவது தொழுகை, துஆ என்ற அமலை வைத்து வஸீலா தேடச் சொல்கின்றார்கள். இது தான் அல்லாஹ்வின் வசனத்தில் உள்ள கட்டளையாகும்.
நம்பிக்கை கொண்டோரே! அல்லாஹ்வை அஞ்சிக் கொள்ளுங்கள்! அவனை நோக்கி ஒரு வஸீலாவைத் தேடிக் கொள்ளுங்கள்! அவன் பாதையில் அறப்போர் செய்யுங்கள்! வெற்றி பெறுவீர்கள். அல்குர்ஆன் 5:35

சான்று: 4

நபி (ஸல்) அவர்கள் அவருக்குக் கற்றுக் கொடுத்த துஆவில், "அல்லாஹும்ம ஃபஷஃப்பிஃஹு ஃபிய்ய- யா அல்லாஹ் என் விஷயத்தில் நபி (ஸல்) அவர்களின் பரிந்துரையை ஏற்றுக் கொள்வாயாக'' என்ற வார்த்தை இடம்பெறுகின்றது. இவ்வார்த்தை இடம்பெறும் ஹதீஸ் அஹ்மதில் (16604) பதிவாகியுள்ளது. இதில் ஃபிய என்ற வார்த்தை இல்லாமல் இடம்பெற்றுள்ளது. இந்தப் பிரகாசமான வார்த்தை பிரகடனப்படுத்துவதென்ன? வஸீலா தேடுதல் என்பது நபி (ஸல்) அவர்களின் பொருட்டால்... என்ற ஆளை, அந்தஸ்தை, தகுதியை வைத்தல்ல. அவர்களது துஆவை வைத்துத் தான். ஆளை வைத்து, அந்தஸ்தை வைத்து வஸீலா தேடலாம் என்று பொருள் கொள்வது அசாத்தியம் என்பதை இது தெளிவாக உணர்த்துகின்றது. ஏனெனில், "யா அல்லாஹ், என் விஷயத்தில் - அதாவது எனக்குப் பார்வையை எனக்குத் திரும்பத் தருவதில் அவர்களின் பரிந்துரையை (ஷஃபாஅத்தை) ஏற்றுக் கொள்வாயாக!'' என்ற வாசகத்தின் பொருள், "நபி (ஸல்) அவர்களின் துஆவை ஏற்றுக் கொள்வாயாக' என்பது தான். இந்தச் செய்தியில் ஷஃபாஅத் என்ற வார்த்தைக்கு, பரிந்துரை என்று மொழிபெயர்க் கப்பட்டுள்ளது. உண்மையில் ஷஃபாஅத் என்பதற்கு அரபியில், "துஆ - பிரார்த்தனை' என்பதே பொருளாகும். நபிமார்களுக்கும் நல்லவர்களுக்கும் நாளை மறுமையில் ஷஃபாஅத் என்று சொல்வது இந்தப் பொருளில் தான்.
இந்த அடிப்படையில் ஷஃபாஅத் என்பது குறுகிய பொருள் கொண்டதாகவும் துஆ என்பது விரிந்த பொருள் கொண்டதாகவும் அமைகின்றது. துஆ என்றால் ஒருவர் தனக்காகச் செய்வதையும், பிறருக்காகச் செய்வதையும் எடுத்துக் கொள்ளும். ஷஃபாஅத் என்பது ஒருவர் மற்றவருக்காகச் செய்கின்ற பிரார்த்தனையை மட்டும் குறிக்கும்.

இதன்படி ஷஃபாஅத் என்பது துஆவையே குறிக்கின்றது. உஸ்மான் பின் ஹுனைபுக்கு நபி (ஸல்) அவர்கள் துஆச் செய்வதிலிருந்து, அமலை வைத்துத் தான் வஸீலா தேட வேண்டுமே தவிர ஆளை வைத்து அல்ல என்பது இதன் மூலம் நிரூபணமாகின்றது.

சான்று: 5

நபி (ஸல்) அவர்கள் உஸ்மான் பின் ஹுனைபுக்குக் கற்றுக் கொடுத்த துஆவில் மிக முக்கியமானது, வ ஷஃப்பிஃனீ ஃபீஹி என்ற வார்த்தை யாகும். என் பார்வை திரும்பக் கிடைப்பதற்காக நபி (ஸல்) அவர்கள் பரிந்துரை செய்கின்றார்கள். அந்தப் பரிந்துரையை ஏற்பாயாக என்று நான் செய்கின்ற பிரார்த்தனையையும் ஏற்றுக் கொள்வாயாக இந்தக் கருத்தைக் கொண்ட செய்தி மேற்கண்ட வார்த்தைகளுடன் அஹ்மதில் (17280) இடம்பெறுகின்றது. இதே செய்தி ஹாகிமிலும் பதிவாகியுள்ளது. நபி (ஸல்) அவர்கள் உஸ்மான் பின் ஹுனைபுக்குக் கற்றுக் கொடுத்த இந்த வார்த்தையே, ஒரு ஆள் மூலம் வஸீலா தேடுதல் என்பதற்கு மரண அடி கொடுக்கின்றது. இதில் வேதனை என்னவென்றால் இந்த ஹதீஸின் பிற்பகுதியை பரேலவிகள் திட்டமிட்டு மறைப்பது தான். ஏனெனில் ஹதீஸின் இந்தப் பகுதிக்கு, அமல்கள் மூலமே வஸீலா தேட வேண்டும் என்பதைத் தவிர்த்து வேறு எந்தப் பொருளும் கொடுக்க முடியாது என்பதால் தான் இதை அவர்கள் அப்பட்டமாக மறைக்கின்றனர். ஆளைக் கொண்டு வஸீலா தேடலாம் என்பதற்கு அவர்கள் எழுப்பியிருக்கின்ற போலியான வாதங்கள், நபி (ஸல்) அவர்கள் உஸ்மான் பின் ஹுனைபுக்குக் கற்றுக் கொடுத்த இந்த வார்த்தைகள் மூலம் தகர்ந்து, தரையில் விழுந்து சுக்குநூறாக நொறுங்கிப் போய்விடுகின்றது. நபி (ஸல்) அவர்கள் இந்தக் கண் தெரியாத நபித்தோழருக்குப் பரிந்துரை செய்வது எல்லோருக்கும் தெரிந்த ஒன்று தான். ஆனால் நபி (ஸல்) அவர்களின் துஆவிற்கு அந்த நபித்தோழர் எப்படிப் பரிந்துரைக்க முடியும் என்ற கேள்விக்கு இவர்களிடம் எந்தப் பதிலும் இல்லை. இந்த ஹதீஸின் முற்பகுதியை வைத்துக் கொண்டு, இவ்வாறு வஸீலா தேடலாம் என்று வாதிடும் இவர்கள், "யா அல்லாஹ் என் விஷயத்தில் உன்னுடைய நபியின் பரிந்துரையை ஏற்பாயாக என்று நான் கேட்கும் துஆவையும் ஏற்பாயாக'' என்று தான் கூற வேண்டும். ஆனால் பரேலவிகள் அவ்வாறு சொல்வதில்லை. அப்படிச் சொன்னால் அவர்களின் விளக்கங்கள் அனைத்து அபத்தமாகவும் அர்த்தமற்றதாகவும் ஆகி விடும். அதனால் அவர்கள் அப்படிச் சொல்வதில்லை.

சான்று: 6 அறிஞர்கள் இந்த ஹதீஸை நபி (ஸல்) அவர்களின் அற்புதங்களிலும், ஒப்புக் கொள்ளப்பட்ட துஆ தொடர்பானவற்றிலும் பதிவு செய்துள்ளார்கள். உண்மையில் இயற்கைக்கு மாற்றமான அதி அற்புத நிகழ்வாகும். நபி (ஸல்) அவர்களின் துஆவின் காரணமாகவே அவரது குருட்டுத்தன்மை நீங்கியது, பார்வை திரும்பியது. இதனால் தான் இமாம் பைஹகீ போன்றவர்கள், தலாயிலுன் நுபுவ்வா - நபித்துவத்தின் அடையாளங்களில் இதைப் பதிவு செய்திருக்கின்றார்கள். நபி (ஸல்) அவர்களின் துஆவின்றி, தனது துஆவைக் கொண்டு மட்டும் அந்த நபித்தோழர் நிவாரணத்தைப் பெற்றிருந்தால் உலகிலுள்ள கண் தெரியாதவர்கள் அனைவருக்கும் இது பொதுவானதாகி விடும். உலகில் உள்ள கண் தெரியாதவர்கள் ஒவ்வொருவரும் அல்லது ஒரு சிலராவது, இதுபோன்று உருக்கமாகவும், உளத்தூய்மையாகவும் பிரார்த்தனை செய்து குணம் அடைந்திருக்க வேண்டும். ஆனால் அவ்வாறு நடப்பதில்லை. இது இவ்விஷயத்தில் ஒளிந்து கிடக்கின்ற நுணுக்கமாகும். இதுபோல் இன்னொரு நுணுக்கத்தையும் நாம் காணத் தவறிவிடக் கூடாது. பரேலவிகள் இந்த ஹதீஸை விளங்குவது போல், கண் தெரியாத நபித்தோழர், நபி (ஸல்) அவர்களின் அந்தஸ்து, தகுதி, மரியாதை மற்றும் அவர்களது பொருட்டைக் கொண்டு கேட்டதால் தான் இந்தக் குணம் கிடைத்தது என்று விளங்கினால், இதே நிவாரணம், அதாவது உலகிலுள்ள ஒவ்வொரு குருடருக்கும் பார்வை கிடைக்க வேண்டுமல்லவா? இந்தக் கொள்கையில் உள்ளவர்கள் நபி (ஸல்) அவர்களை மட்டும் வைத்து வஸீலா தேடுவதில்லை. நபிமார்கள், அவ்லியாக்கள், ஷுஹதாக்கள், ஸாலிஹீன்கள், மலக்குகள், ஜின்கள் அனைவரின் பொருட்டாலும், தனித்தனியாகவோ, அனைவரையும் சேர்த்தோ கேட்கின்றனர். அவர்களுக்குக் குணம் கிடைத்ததா என்று பார்த்தால் நபி (ஸல்) அவர்கள் மரணித்த பிறகு இத்தனை நூற்றாண்டுகளில் யாருக்கும் பார்வை திரும்பக் கிடைத்ததாக வரலாறு இல்லை. இதுவரை உள்ள இந்த விபரங்களின்படி ஒரு விஷயம் தெளிவாகப் புரிகின்றது. கண் தெரியாத நபித்தோழரின் வஸீலா என்ற சக்கரம் சுழல்வது துஆ என்ற அச்சாணியில் தான். அதாவது துஆ என்ற அமல் மூலம் தான். ஆளைக் கொண்டு அல்ல என்பதைப் புரிந்து கொள்ள முடியும். இத்தனைக்குப் பிறகும் இங்கு இன்னொரு கேள்வி எழுகின்றது. ஒரு அறிவிப்பில், "யா அல்லாஹ், உன்னிடத்தில் கேட்கின்றேன்; இரக்கமுடைய உன்னுடைய நபி முஹம்மதை வஸீலாவாக்கி (சாதனமாக்கி) கேட்கின்றேன்'' என்று பார்வை தெரியாத நபித்தோழர் சொல்கின்றாரே! அது ஏன்? என்பது தான் அந்தக் கேள்வி. இந்த இடத்தில், "உன்னுடைய நபியின் துஆவைக் கொண்டு'' என்று தான் பொருள் கொள்ள வேண்டும். இவ்வாறு அர்த்தம் கொள்வதற்கு மொழி இலக்கணத்தில் இடம் உண்டு. "நாங்கள் இருந்த ஊர்வாசிகளிடமும், எங்களுடன் வந்த ஒட்டகக் கூட்டத்தாரிடமும் விசாரியுங்கள்! நாங்கள் உண்மை கூறுபவர்களே'' (என்று தந்தையிடம் கூறினார்கள்.) அல்குர்ஆன் 12:82 இந்த வசனத்தில், ஊர்வாசிகள், ஒட்டகக் கூட்டத்தார் என்று மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ள இடத்தில், "ஊரைக் கேள், ஒட்டகத்திடம் கேள்' என்று தான் இடம் பெற்றுள்ளது. இதன் பொருள் ஊரையும், ஒட்டகத்தையும் கேட்பதல்ல. ஊர்வாசிகளையும், ஒட்டகக் கூட்டத்தாரையும் என்று பொருள் கொள்கிறோம். இந்த வசனத்தில் ஊர் என்பதற்குப் பின்னால் "வாசிகள்' என்ற இணைப்புச் சொல்லும், ஒட்டகம் என்ற வார்த்தைக்குப் பின்னால் "உரிமையாளர்கள்' என்ற இணைப்புச் சொல்லும் போக்கப்பட்டுள்ளது. அதுபோன்றே மேற்கண்ட ஹதீஸில் முஹம்மது நபி என்ற வார்த்தைக்குப் பின்னால் ஓர் இணைப்புச் சொல் போக்கப்பட்டுள்ளது. இதைப் பரேலவிகளும் ஒப்புக் கொள்கின்றார்கள். அந்த இணைப்புச் சொல், முஹம்மது நபியின் அந்தஸ்து, மரியாதை, பதவி, பொருட்டு என்ற பொருளை அவர்கள் கொடுக்கிறார்கள். நாம் இந்த இடத்தில் முஹம்மது நபியின் துஆ என்ற பொருளைப் பயன்படுத்துகிறோம். இந்த ஹதீஸில் அந்தஸ்து, பதவி, பொருட்டு என்ற இணைப்புச் சொல்லை இங்கு சேர்ப்பதற்கு இந்த ஹதீஸிலோ, வேறு ஹதீஸ்களிலோ இவர்களுக்கு ஆதாரம் இல்லை. இந்த ஹதீஸின் முன்பின் வாசக அமைப்பும் இதற்கு இடம் தரவில்லை. ஆனால் துஆ என்ற இணைப்புச் சொல்லைச் சேர்க்கும் போது அழகாகப் பொருந்திப் போகின்றது. வேறு நூற்களில் இடம் பெறும் இதே ஹதீஸின் வாசகங்களும் இதை உறுதிப்படுத்துகின்றன. ஒரு பேச்சுக்கு இவர்கள் வாதிடுவது போன்று ஹதீஸின் வெளிப்படையான வாசக அமைப்பைக் கொண்டு, "ஆளை வைத்து' என்று பொருள் கொண்டாலும் அந்த வாதம் மேலே நாம் காட்டிய அஹ்மத் ஹதீஸ் மூலம் உடைந்து போகின்றது. "யா அல்லாஹ் என் விஷயத்தில் உன்னுடைய நபியின் பரிந்துரையை ஏற்பாயாக என்று நான் கேட்கும் துஆவையும் ஏற்பாயாக'' (அஹ்மத் 17280) என்ற வார்த்தைகள் மூலம் "ஆளைக் கொண்டு வஸீலா தேடுதல்' என்ற வாதம் அடிபட்டுப் போகின்றது. இதையும் தாண்டி இந்த ஹதீஸ் அந்தப் பொருளைத் தான் கூறுகின்றது என்று வைத்துக் கொண்டாலும் இது நபி (ஸல்) அவர்கள் உயிருடன் இருந்த காலத்தில், அவர்களுக்கு மட்டும் உரிய தனி உரிமையாகும். இதில் மற்ற யாருக்கும் அறவே பங்கு கிடையாது என்று தான் விளங்க வேண்டும்.

Article Copied From: www.onlinepj.com ,

கபுரை முத்தமிட்ட பிலால் காலடியோசை சுவர்க்கத்தில்..

கபுரை முத்தமிட்ட பிலால் காலடியோசை சுவர்க்கத்தில் ‘’ என்று சமாதி வழிபாட்டினர் அடிக்கடி கூறுவதை நாம் பார்க்கிறோம்
பிலால் (ரலி )காலடியோசை சுவர்க்கத்தில் என்பதில் மாற்றுக்கருத்து இல்லை.

ஆனால் பிலால்( ரலி ) அவர்கள் கபுரை முத்தமிட்டார் எனும் இந்த அச்சம்பவம் சரியா என்று பார்ப்போம்
அச்சம்பவம் எம்மத்தியில் பரவலடைந்ததற்கு நாகூர் E.M. ஹனீபா அவர்களும் முக்கிய காரனம்.

சம்பவம் இதுதான்:

(நபி (ஸல்) அவர்களின் அவர்களின் மரணத்திற்குப் பின்) பிலால் (ரழி) அவர்கள் கலீபா அபூ பக்கர் (ரழி) அவர்களிடம் வந்து
"ஒரு விசுவாசியின் சிறந்த நற்செயல் அல்லாஹ்வின் பாதையில் போராடுவதே" என நபியவர்கள் கூற நான் கேட்டிருக்கிறேன்" எனக் கூறினார்கள். அதற்கு அபூ பக்கர் (ரழி) அவர்கள் "நீங்கள் என்ன சொல்ல வருகிறீர்கள் எனக் கேட்க "நான் மரணிக்கும் வரை அல்லாஹ்வின் பாதையில் யுத்தம் பிரிய விரும்புகிறேன்" என பதிலளித்தார்கள்.

அதற்கு அபூ பக்கர் (ரழி) அவர்களோ "பிலாலே நீங்கள் சென்றுவிட்டால் யார் அதான் சொல்வது? எனவே நீங்கள் இங்கேயே தங்கியிருங்கள் " எனக் கூறினார்கள்.

பிலால் (ரழி) அவர்களோ "நபி (ஸல்) அவர்களுக்குப் பின் நான் யாருக்கும் அதான் சொல்ல மாட்டேன்; நீங்கள் அடிமையாக இருந்த என்னை உங்களுக்காகவே உரிமை விட்டிருந்தால் நான் இங்கேயே தங்கியிருக்கிறேன். இல்லை அல்லாஹ்வுக்காக என்னை நீங்கள் உரிமைவிட்டிருந்தால் என்னை அவனுக்காகவே விட்டுவிடுங்கள்" எனக் கூறினார்கள்.

அதற்கு அபூ பக்கர் (ரழி) அவர்கள் " நான் உங்களை அல்லாஹ்வுக் காகவே உரிமை விட்டேன்" எனக் கூற பிலால் (ரழி) அவர்கள் ஷாம் தேசம் புறப்பட்டு அங்கே அல்லாஹ்வின் பாதையில் போராடினார்கள்.

சில வருடங்கள் சென்றதும் நபி (ஸல்) அவர்கள் பிலால் (ரழி) அவர்களது கனவில் வந்து "பிலாலே! எம்மீது என்ன கோபம்?எம்மை தரிசிக்க வரமாட்டீரோ" எனக் கேட்டார்கள்.

கவலையுடன் விழித்தெழுந்த பிலால் (ரழி) அவர்கள் மதீனாவுக்கு வந்து நபியவர்களின் கப்ரடிக்குச் சென்று அங்கே அழுது புரண்டார்கள். அப்போது அங்கே வந்த ஹஸன் ,ஹுஸைன் (ரழி) அவர்கள் இருவரையும் பிலால் (ரழி) அவர்கள் கட்டியணைத்து முத்தமிட்டார்கள். அவ்விருவரும் ஸஹர் வேளையில் பிலால் (ரழி) அவர்களை அதான் சொல்லும் படி வேண்டிக் கொண்டார்கள்.

உடனே பிலால் (ரழி) அவர்கள் பள்ளிவாயிலின் கூரை மீதேறி அல்லாஹு அக்பர் அல்லாஹு அக்பர் என அதான் சொல்ல ஆரம்பித்தார்கள். அப்போது மதீனா நகரமே அதிர்ந்தது. அஷ்ஹது அல்லாஇலாஹ இல்லல்லாஹ் என்றதும் இன்னும் அதிர்ந்தது.அஷ்ஹது அன்ன முஹம்மது ரஸூலுல்லாஹ் என்றதும் வீடுகளில் இருந்த பெண்கள் எல்லாம் வெளியே வந்து அழலானார்கள். என்றுமேயில்லாதவாறு அன்று அவர்கள் அழுதார்கள். உமர் (ரழி) அவர்கள் எல்லோரையும் விட அதிகம் அழுதவ்ராக இருந்தார்கள்.

இதுதான் சம்பவம், இதைத்தான் நாகூர் ஈ எம் ஹனீபா அவர்கள் இன்னும் சில விடயங்களையும் சேர்த்து மெருகூட்டி
"பெரியார் பிலாலின் தியாக வாழ்வை கூறுவேன் இதோ..... பிரியாத அன்பு பூண்டனர் பெருமானார் மீதிலே..நபி பெருமானார் மீதிலே.... எனப் பாடியுள்ளார்.

இனி, இச்சம்பவம் உன்மையிலேயே நிகழ்ந்தா? ஆதாரபூர்வமானதா? என்பதை நோக்கிவிடுவோம்.

குறித்த சம்பவம் இமாம் இப்னு அஸாகிர் அவர்கள் எழுதிய (தாரீ கு திமிஷ்க்) டமஸ்கஸ் நகர வரலாறு என்ற நூலிலும் இமாம் இப்னு அபீ யஃலா அவர்களின் தபகாதுல் ஹனாபிலா என்ற கிரந்தத்திலும் அப்துல் காதிர் ஜீலானி அவர்களின் குன்யதுத் தாலிபீன் என்ற நூலிலும் இடம்பெற்றுள்ளது.

இச்சம்பவத்தின் அறிவிப்பாளர் வரிசையில் பின் வரும் கோளாறுகள் இருப்பதை அறிவிப்பாளர் திறனாய்வுக்கலை அறிஞர்கள் சுட்டிக் காட்டியுள்ளார்கள்.

1-இதில் இடம் பெறும் இப்றாஹீம் பின் முஹம்மத் என்பவர் யார் என்றே அறியப்படாத ஒரு அனாமோதய மனிதராவார்.

2-இன்னும் இதில் இடம் பெறும் ஸுலைமான் பின் பிலால் என்பவர் பற்றிய இமாம் இப்னு அஸாகிர் அவர்கள் பதிவு செய்திருந்தாலும் அவரது நம்பகத்தன்மை பற்றி எதுவும் குறிப்பிடவில்லை.

இதன் காரணமாக இச்செய்தியை இமாம்களான தஹபி மற்றும் மற்றும் இப்னு அப்தில் ஹாதி ஆகியோர் கடும் பலவீனமானது எனக்கூற
இமாம் ஷௌகானி அவர்கள் அடிப்படையே இல்லாத செய்தி எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள்.
இமாம் இப்னு ஹஜர் அல் அஸ்கலானி அவர்களோ இச் செய்தி தொளிவாக இட்டுக் கட்டப்பட்டதாகும் என விமர்சித்துள்ளார்கள்.

ஆகவே இந்த பலவீனமான அடிப்படையே இல்லாத இட்டுக் கட்டப்பட்ட செய்தியை ஆதாரமாக வைத்து கபுருகளை முத்தமிட வேண்டாம் என சமாதி வலிபாட்டினரை கேட்டுக்கொள்கிறேன்

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------கபுர்களை சந்திக்க சென்றால் அதை தொடுதல் முத்தம் கொடுத்தல் அதன் மேல் அமருதல் யூதர்களின் பழக்கமாகும்

Shaykh Abdul Qadir Jeelani RA said
“When you visit the graves then do not put your hands on them or kiss them as this is the habit of the jews, nor sit on the graves or rest against them..” (al-Ghuniyyah (1/91).

கபுரை முத்தமிட்ட அபூ அய்யூப் அல் அன்சாரி

சூபிய்யாக்களால், கப்ரு வனக்கத்தில் ஈடுபடுவோரால் பரவலாக முன்வைக்கப்படும் ஒரு செய்தியின் உன்மை நிலையை நோக்குவோம்.
செய்தி இதுதான்

حدثنا عبدالملك بن عمرو ، حدثنا كثير بن زيد ، عن داود بن أبي صالح قال : أقبل مروان يوما فوجد رجلا واضعا وجهه على القبر ، فقال : أتدري ما تصنع ؟ فأقبل عليه ، فإذا أبو أيوب ، فقال : نعم ، جئت رسول الله صلى الله عليه وسلم ، ولم آت الحجر ، سمعت رسول الله يقول : لا تبكوا على الدين إذا وليه أهله ، ولكن ابكوا عليه إذا وليه غير أهله ، المسند : 5/422

'ஒரு முறை மர்வான் அவர்கள் ஒரு மனிதர் தனது முகத்தைக் கப்ரில் வைத்திருப்பதைக் கண்டு அவரது கழுத்தைப் பிடித்து "நீர் என்ன செய்கிறீர்" என்று தெரியுமா? எனக் கேட்டார். அவர் ஆம் எனக் கூறி திரும்பிய போது பார்த்தால் அவர்தான் அபூ அய்யூப் அல் அன்சாரி (ரழி) அவர்கள்.. அவர் "நான் நபி (ஸல்) அவர்களிடம்தான் வந்துள்ளேனே அல்லாமல் கல்லிடத்தில் வரவில்லை" என்றார். மேலும்.உரியவர் பதவிக்கு வந்தால் மார்க்கம் பாழாகிவிடும் என அழாதீர்கள் உரியவர் அல்லாதவர் வந்தால் அவ்வாறு அழுங்கள் என நபியவர்கள் கூற நான் கேட்டேன் எனக் கூறினார்.

இந்த செய்தி இமாம் இப்னு அபீ ஹைதமா (ரஹ்) அவர்களின் தாரீஹ் என்ற‌ நூலிலும் இப்னு அஸாகிர் (ரஹ்) அவர்களின் தாரீகு திமிஸ்க் என்ற கிரந்தத்திலும் இமாம் தபறானி (ரஹ்) அவர்களது முஃஜமுல் கபீர் மற்றும் அவ்ஸத் என்ற இரு நூற்களிலும் முஸ்னத் அஹ்மத் என்ற நூலிலும் இமாம் ஹாகிம் (ரஹ்) அவர்கள‌து முஸ்தத்ரக் என்ற நூலிலும் இடம் பெற்றுள்ளது.

இச் செய்தியின் அறிவிப்பாளர் வரிசையில் தாவூத் பின் அபீ ஸாலிஹ் என்பவர் இடம் பெறுகிறார். இவர் ஹிஜாஸ் பிரதேசத்தைச் சேர்ந்த "அறியப்படாத நபர்" என இமாம் தஹபி (ரஹ்) அவர்கள் கூறியுள்ளார்கள்
قال ابن حجر في التهذيب:
قرأت بخط الذهبي: لا يعرف -داود بن أبي صالح الحجازي-.
وقال الذهبي: لم يرو عنه غير الوليد بن كثير وهذا وهم منه كما بين ابن حجر فالراوي هو كثير بن زيد.))

இச் செய்தியின் அறிவிப்பாளர் வரிசையில் தாவூத் பின் அபீ ஸாலிஹ் என்பவர் இடம் பெறுகிறார். இவர் ஹிஜாஸ் பிரதேசத்தைச் சேர்ந்த "அறியப்படாத நபர்" என இமாம் தஹபி (ரஹ்) அவர்கள் கூறியுள்ளார்கள். இக்கருத்தையே இமாம் இப்னு ஹஜர் (ரஹ்) அவர்களும் ஏற்றுக் கொள்கிறார்கள்.

இமாம் இப்னு ஹிப்பான் (ரஹ்) அவர்களோ இவர் பொய்யான செய்திகளை அறிவிப்பவர் எனக் கூறியிள்ளார்.

அத்துடன் மற்றொரு அறிவிப்பாளரான "கதீர் பின் ஸைத்" என்பவர் பற்றியும் ஹதீஸ்கலை அறிஞர்கள் இரு கருத்துக் கொண்டுள்ளனர்.

எனவே குறித்த செய்தியில் முகவரியற்ற அனாமோதய ஆசாமி இடம் பெறுவதால் அவர் பொய்யர் என்ற குற்றச் சாட்டும் உள்ளதால் கண்டிப்பாக இச் செய்தியை நாம் தவிர்த்துக் கொள்ள வேண்டும்.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------بسم الله الرحمن الرحيم ، والصلاة والسلام على سيدنا محمد وآله وصحبه ، أما بعد ،،،
وأخرج هذا الحديث ايضا أحمد بن حنبل قال : حدثنا عبدالملك بن عمرو ، حدثنا كثير بن زيد ، عن داود بن أبي صالح قال : أقبل مروان يوما فوجد رجلا واضعا وجهه على القبر ، فقال : أتدري ما تصنع ؟ فأقبل عليه ، فإذا أبو أيوب ، فقال : نعم ، جئت رسول الله صلى الله عليه وسلم ، ولم آت الحجر ، سمعت رسول الله يقول : لا تبكوا على الدين إذا وليه أهله ، ولكن ابكوا عليه إذا وليه غير أهله ، المسند : 5/422 .
وقد ذكر ابن حجر في تهذيب التهذيب أن هذا الحديث أخرجه أحمد والحاكم ، ولم يذكر غيرهما .
الجواب الأول :
سند هذا الأثر ضعيف جدا ، لأنه اجتمع فيه سببان من أسباب الضعف ، أحدهما كاف لرد الحديث ، فكيف باجتماعهما ، هما :
( 1 ) فيه : داود بن أبي صالح .
ترجمه ابن أبي حاتم في الجرح والتعديل قائلا : روى عن أبي أيوب ، روى عنه كثير بن زيد ، ( الجرح والتعديل : 3/416 ) ، ولم يذكر فيه جرحا ولا تعديلا .
وترجمه الذهبي في الميزان 2/9 قائلا : لا يعرف ، له عن أبي أيوب الأنصاري ، روى عنه الوليد بن كثير فقط ، انتهى كلامه .
ونقل ابن حجر في تهذيب التهذيب قولة الذهبي (لا يعرف) ولم يتعقبها بشيء ، وهذا إقرار منه بصحتها .
وقال في التقريب : داود بن أبي صالح ، مقبول .
وقد فسر ابن حجر في ديباجة التقريب معنى مصطلح (مقبول) عنده ، فقال : (( من ليس له من الحديث إلا القليل ، ولم يثبت فيه ما يترك حديثه من أجله ، وإليه الإشارة بلفظ : مقبول ، حيث يتابع ، وإلا فلين الحديث )) .
ومعنى كلام ابن حجر :
أن من ليس له في الدنيا إلا الرواية والروايتين ، وليس فيهما ما يستنكر أو يستبشع ، فلم يوجد في رواياته القليلة ما يخالف دليلا شرعيا ، فمثل هذا الراوي يرى ابن حجر أن يحكم عليه بحسب التفصيل الآتي :
× إذا توبع في روايته ، فهو مقبول ، يعني أن روايته مقبولة .
× إذا لم يتابع في روايته ، فهو لين الحديث ، وإنما حكم عليه بأنه لين الحديث : لأنه راو مجهول ، ومع ذلك روى حديثا لم يتابعه عليه أحد من الرواة ، فيستبعد في العادة أن تكون هذه الرواية صوابا ، لأنها لو كانت صوابا ، لكانت معروفة للرواة الثقات ، وما دام لا يوجد راو ثقة يعرف هذه الرواية ، فلا بد أن هذا الراوي المجهول أخطأ فيما تفرد به ، ولذلك وصف ابن حجر المجهول إذا تفرد بروايته ولم يتابعه أحد عليها بأنه لين الحديث .
والحديث الذي نحن بصدده لم أبحث له عن متابع ، فمن وجد فليطلعني عليه ، فإذا تم الاستقراء ولم نجد له متابعا فهو ضعيف .
تنبيه
قال المناوي في هذا الحديث : وداود بن أبي صالح ، قال ابن حبان يروي الموضوعات ، انتهى كلام المناوي ( فيض القدير : 6/387 ) .
قلت : قد فرق المزي في تهذيب الكمال بين داود بن أبي صالح الذي روى عن نافع عن ابن عمر مرفوعا نهى أن يمشي الرجل بين المرأتين ، فهذا مجهول ، كما نص على ذلك أبو حاتم ، ولا يعرف إلا بهذا الحديث كما نص البخاري وأبو زرعة ، وهو حديث منكر لا يتابع عليه كما نص البخاري وأبو حاتم ، وهو الذي قال فيه ابن حبان ما قال ، وبين داود بن أبي صالح الذي يروي عن أبي أيوب الأنصاري ، وقد علمت حاله ، (تهذيب الكمال : 8/403-405) .

لكن لا بد من التنبه هاهنا أن داود بن أبي صالح هذا ليس هو السبب الوحيد لضعف سند الرواية ، بل هنا سبب آخر ، هو الآتي :

( 2 ) فيه : كثير بن زيد ، مختلف فيه :-
قال ابن معين : صالح ، وقال مرة : ليس به بأس ، وقال مرة : ثقة ، وقال ابن عمار الموصلي : ثقة ، وقال ابن عدي : لم أر به بأسا ، وأرجو أنه لا بأس به ، وذكره ابن حبان في الثقات .
لكن :
قال ابن معين مرة : ليس بذاك ، وقال مرة : ليس بشيء ، وقال مرة : ضعيف .
وقال يعقوب بن شيبة : ليس بذاك الساقط ، وإلى الضعف ما هو .
وقال أبو زرعة : صدوق ، فيه لين .
وقال أبو حاتم : صالح ، ليس بالقوي ، يكتب حديثه .
وقال النسائي : ضعيف .
وقال الطبري : وكثير بن زيد عندهم ممن لا يحتج بنقله .
قال ابن حجر في التقريب : صدوق يخطئ .

فإذا كان الحديث بهذه المنـزلة فكيف يقول الحاكم فيه : هذا حديث صحيح الإسناد ، ولم يخرجاه ؟؟
قال ابن الصلاح في كتابه علوم الحديث الشهير بمقدمة ابن الصلاح في شأن أبي عبدالله الحاكم : ((وهو واسع الخطو في شرط الصحيح)) أي أنه متساهل من جهة ما يشترطه في الصحة ((متساهل في القضاء به)) أي أنه متساهل من جهة تطبيق شروط الصحة على الحديث ، فجاء تساهله من جهتين لا من جهة واحدة ((فالأولى أن نتوسط في أمره ، فنقول : ما حكم بصحته ، ولم نجد ذلك فيه لغيره من الأئمة ، إن لم يكن من قبيل الصحيح ، فهو من قبيل الحسن ، يحتج به ويعمل به ، إلا أن تظهر فيه علة توجب ضعفه)) وشرح هذا الكلام بالتفصيل الآتي :
1 ) إذا تفرد الحاكم بتصحيح الحديث :
× فإذا ظهرت علة في الحديث سندا أو متنا توجب ضعفه ، لم يحتج بالحديث ولم يعمل به .
× وإن لم تظهر علة في الحديث ، فالحديث لا أقل من أن يكون حسنا إذا لم يكن صحيحا .
2 ) إذا شارك الحاكم في تصحيح الحديث النقاد الآخرون من المعتدلين غير المتساهلين ، فالحديث صحيح ، إذ لو كان فيه علة لانكشفت لأولئك النقاد .

وفي حديثنا هنا ظلت لنا علتان ، فبحسب قاعدة ابن الصلاح لا يحتج بالحديث ولا يعمل به ، وإن صححه الحاكم .

بقي أن نقول : إذا كان الحديث ضعيفا ، فكيف يقر الذهبي الحاكم على تصحيحه ؟
الجواب : أن الذهبي لم يقر الحاكم البتة ، وهذا أمر يجب التنبه له ، فإن الذهبي في كتابه الذي سماه تلخيص المستدرك كان يلخص كتاب الحاكم ، فكان يحذف من السند من أوله من جهة الحاكم راويين أو ثلاثة ، ثم يذكر متن الحديث كاملا ، ثم يلخص أحكام الحاكم ، وإن اقتضى ذلك أن يلخصها بالرموز فعل .
وفي مثالنا هذا ، فقد لخص الذهبي قول الحاكم : هذا حديث صحيح الإسناد ولم يخرجاه ، فقال الذهبي عقب الحديث : صحيح .
ما أريد قوله : إن قول الذهبي عقب الحديث (صحيح) ليس حكما منه بصحة الحديث ، إنما هو مجرد تلخيص لحكم الحاكم .
يؤكد ذلك أن الذهبي لم يذكر في ديباجة كتابه أنه يشترط على نفسه أن يتابع الحاكم في أحكامه على الأحاديث ، ويؤكد ذلك أيضا أن أحاديث كثيرة اكتفى هاهنا بتلخيص حكم الحاكم ، وضعفها في كتبه الأخرى ، ومثاله حديثنا هذا ، فإنه وصف داود بن أبي صالح في كتابه الميزان بأنه لا يعرف ، فكيف يصحح حديثه وهو يعرف جهالته !! والذهبي لا يصحح أحاديث المجهولين .
نعم ، قد يعترض أحيانا الذهبي على أحكام الحاكم ، لكن ذلك من غير التزام منه بأن يتتبعاه دائما .
ومن هنا أقول : لا يصح من الناحية العلمية بعد قولنا : وصححه الحاكم ، أن يقال : وأقره الذهبي ، وأول من وجدته فعلها السيوطي في بعض كتبه ، ولم يكثر منها ، ووجدت المناوي يفعلها كثيرا في فيض القدير ، ولم أجد أحدا من نقاد الحديث الذين جاءوا بعد الذهبي استخدموا إقرار الذهبي دليلا على أنه يرى صحة الحديث ، كابن الملقن والعراقي وابن حجر العسقلاني ، وابن حجر الهيثمي والسخاوي وغيرهم .

الجواب الثاني :
واضح من لفظ الحديث أنه غير خارج من مشكاة النبوة ، فالجملة الأولى تنهى عن شيء لا حصول له في الواقع ، فتقول : لا تبكوا على الدين إذا وليه أهله ، فمن ذا الذي يبكي على الدين إذا تولاه أهله الأتقياء الورعين .
ثم قوله (وابكوا عليه إذا وليه غير أهله ) هذا أمر لم نعهده من الشارع ، أنه إذا ولي الدين غير أهله فلنبك ، والمعهود من الشارع الأمر بالأمر بالمعروف والنهي عن المنكر .

الجواب الثالث :
إن أبا أيوب الأنصاري مات سنة 50 هـ ، وقيل 51 هـ وقيل 52 هـ ، وقيل 55 هـ ، أي أنه مات في خلافة معاوية في أواسطها ، أي قبل أن يظهر معاوية الوصية ليزيد ابنه بالخلافة .
فيا ترى إن كان أبا أيوب يتهم أحدا من الأمويين ، فهل يتهم إلا معاوية فقط ، هذا إذا كان يقصد معاوية .

الجواب الرابع :
ليس في لفظ هذا الحديث ما يدل على أن أبا أيوب يتهم الأمويين فضلا عن معاوية بوضع الحديث ، بل فيه اتهام بأن الدين قد وليه غير أهله ، فيحتمل أنه يريد أنه قد ولي الأمر من لم تتحقق وتجتمع فيه شروط الأهلية له ، ذلك غاية ما يدل عليه كلامه احتمالا ، فليس في هذا الحديث من قريب ولا من بعيد ما يعد اتهاما بوضع الأحاديث .

الجواب الخامس :
الرواية مجملة ، إذ ليس في لفظ الحديث ما يدل على أنه يتهم الأمويين فضلا عن معاوية ابتداء ، فقد يكون أبو أيوب يتهم واليا بعينه أو أميرا بعينه ، أو نحو ذلك ، إن الرواية لم تبين ولم تفصل من هم الذين غير أهل لهذا الدين .

الجواب السادس :
أترى لو كان أبو أيوب يتهم الأمويين ، أكان يكتفي بهذا الإجمال الشديد إن صح الخبر عنه ، لقد عهدنا أبا أيوب قوالا للحق :
فقد أخرج أحمد بسنده عن محمد بن إسحق عن يزيد بن أبي حبيب ، عن مرثد بن عبدالله اليزني قال : قدم علينا أبو أيوب غازيا ، وعقبة بن عامر يومئذ على مصر ، فأخر المغرب ، فقام إليه أبو أيوب ، فقال : ما هذه الصلاة يا عقبة ؟ فقال : شغلنا ، قال : أما والله ، ما بي إلا أن ينظن الناس أنك رأيت رسول الله يصنع هذا ، أما سمعت رسول الله يقول : لا يزال أمتي بخير أو على الفطرة ما لم يؤخروا المغرب أن يشتبك النجوم ، 5/417 من طريقين ذكرهما متتاليين ، وقد صرح ابن إسحق بالتحديث في الطريق الثاني .

وأخرج أحمد بسنده عن عمرو بن الحارث ، عن بكير ، عن أبي يعلى قال : غزونا مع عبدالرحمن بن خالد بن الوليد ، فأتى بأربعة أعلاج من العدو ، فأمر بهم فقتلوا صبرا بالنبل ، فبلغ ذلك أبا أيوب ، فقال : سمعت رسول الله صلى الله عليه وسلم ينهى عن قتل الصبر .

والحمد لله رب العالمين .

----------------------------------------------------------------------------------
Some of the sufis try to prove their shirk i.e Asking help from Prophet peace be upon him from a narration attributed to Imam Ahmad on kissing graves, they quote from Imam Ad-Dahabee that he mentioned
عن ابن عمر: أنه كان يكره مس قبر النبي صلى الله عليه وسلم. قلت : كره ذلك لأنه رآه إساءة أدب . وقد سئل أحمد بن حنبل عن مس القبر النبوي وتقبيله فلم ير بذلك بأسا ، ورواه عنه ولده عبد الله بن أحمد
Ibn Umar used to dislike touching the grave of Prophet (Peace be upon him). I (ad-Dahabee) say: He disliked it "BECAUSE HE FOUND IT AGAINST ADAB" Imam Ahmed bin Hanbal (rah) was asked about "TOUCHING AND KISSING THE GRAVE OF PROPHET" he said "I DO NOT SEE ANY HARM IN IT" This is narrated by his son Abdullah bin Ahmed [Al-Dhahabi, Mu'jam al-Shuyukh (1:73 #58).]
Response:

First of all this narration is not accepted by Hambalis and Imam Ahmad himself said against this.

Ibn Hajar Al Asqalani said regarding this narration
واستبعد بعض اتباعه صحة ذلك
Some of those who follow him ruled out the authenticity of this narration. [Fathul Bari 3/475 ]
az-Zarqani said:
واستبعد بعض أتباعه صحة ذلك عنه .
Some of those who follow him ruled out the authenticity of this narration from him [Sharah az-Zarqani of alMawatta Kitab al Hajj باب تقبيل الركن الأسود في الاستلام]

Secondly It has nothing to do with asking help from Prophet Peace be upon him, Kissing grave is not shirk but it is against Islamic Law, If some one is kissing the grave plus asking his needs then it becomes shirk, Before dealing with the narration of Imam Ahmad allowing Kissing grave, let me deal with Asking direclty from Prophet peace be upon him.

Imam ad-Dahabee himself said regarding Sayyeda Nafeesa ra and deviant creed of people regarding her
ولجهلة المصريين فيها اعتقاد يتجاوز الوصف، ولايجوز مما فيه من الشرك، ويسجدون لها، ويلتمسون منها المغفرة
Due to ignorance of Egyptians the Creed found in them is not correct to talk about it, When shirk found in them, they prostate to others (except Allah), and they seek forgiveness from them[Seyar Ailam Nubala 10/106]
Ibn e Rajab Hanbli said
وَكَانَ الْإِمَامُ أَحْمَدُ يَدْعُو وَيَقُولُ: اللَّهُمَّ كَمَا صُنْتَ وَجْهِي عَنِ السُّجُودِ لِغَيْرِكَ فَصُنْهُ عَنِ الْمَسْأَلَةِ لِغَيْرِكَ، وَلَا يَقْدِرُ عَلَى كَشْفِ الضُّرِّ وَجَلْبِ النَّفْعِ سِوَاهُ
Imam ahmad was making a du'a " Ya Allah! Just as you have prevented my face from falling down from prostrating to somebody other than You, prevent me from asking from others than You."[Jamiul Ulum wal Hikam, 1/280,281]
Ibne Rajab said
وجاء إليه رجل فمسح يده ثيابه ومسح بهما وجهه ، فغضب الإمام أحمد وأنكر ذلك أشد الإنكار وقال : عمن أخذتم هذا الأمر ؟
A man came to him(Imam Ahmad) and he wiped his hands on his clothes, And wiped his face, Imam Ahmad became angry and denied that of the most denial and said: from whom you have learnt this?[ الحكم الجديرة بالإذاعة. Page 46 and 47]
Comment: After reading these statements no one can even think that Imam Ahmad and ad-Dahabee allowed asking from the pious people in graves. Let us deal with the narration mentioned by Imam ad-Dahabee
First of all Companions of Prophet Peace be upon him used to hate the practice of touching grave of Prophet Peace be upon him
حَدَّثَنَا أَبُو أُسَامَةَ ، عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ ، عَنْ نَافِعٍ ، " أَنَّ ابْنَ عُمَرَ كَانَ يَكْرَهُ مَسَّ قَبْرِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ " .
Ibn Umar used to dislike touching of the grave of the Prophet peace be upon him. [Juzz Muhammad bin Asim al Thaqafi as-Subhani no: 28, Abul Hassan Ali ibn Umar al Qazweeni in his Amaleeh and Al Hafiz Al Dhahabi. Sheikh Shu'ayb Al Arna'ut said "its men are trustworthy" (Sayr A'laam Al Nublaa',12/373]
Source: http://espanol.islamweb.net/hadith/display_hbook.php?indexstartno=0&hflag=&pid=42140&bk_no=160&startno=29
Comment: So it was the practice of Companions not to touch the grave of Prophet, let us see what is the opinion of Imam Ahmad and the Hanbli Madhab on this issue.
Qadhi Abu Yala quoted
أن أحمد قال لما سأله أبو بكر الأثرم عن التمسح بالقبر: ما أعرف هذا ، قلت: فالمنبر؟ قال:نعم.
وقال الأثرم أيضاً: وقلت لأبي عبدالله: إنهم يلصقون بطونهم بجدار القبر وقلتُ له: ورأيت أهل العلم من المدينة لا يمسونه ويقومون من ناحيته فيسلمون. فقال أبو عبدالله: نعم هكذا كان ابن عمر يفعل.
"Abu Bakr al-Athram relates: I said to Ahmad can the Prophet's grave, peace be upon him, be touched?He replied: 'I do not know this.' I then asked him: What about the pulpit? He replied: 'As for the pulpit, then yes.'Al-Athram said: I said to Abu Abdullah (Ahmad bin humble)... I have seen people of knowledge from Madeena, they would not touch the grave. They would simply stand to the side and send Salam.Abu Abdullah (Ahmad bin Humble) said Yes This is also the practise of Ibn 'Umar"
[Al Masail al Faqeeh min Kitab Riwayatain wal wajhayn page 215, Ibne Abdul Hadi in Sarim al Manki page 133, Al Mughni, 559/3, Al Furoo', 573/2 and Wafa Al Wafaa', 1403/4.]
After quoting this Qadhi Abu Yala (380 h to 458 h) said
وهذه الرواية تدل على أنه ليس بسنة وضع اليد على القبر
And this narration shows that it is not sunnah to place the hands on the grave[Al Masail al Faqeeh min Kitab Riwayatain wal wajhayn page 215]
Ibn Qudama Hanbalee said
" ولا يستحب التمسح بحائط قبر النبي صلى الله عليه وسلم ولا تقبيله قال أحمد : ما أعرف هذا . قال ابن الأثرم : رأيت أهل العلم من أهل المدينة لا يمسون قبر النبي صلى الله عليه وسلم, يقومون من ناحية فيسلمون "
It is not recomended to touch the wall of the grave of Prophet peace be upon him nor kiss it. Ahmad said 'I do not know this. ibn Al-Athram said: I have seen The people of knowledge from Madeena, they would not touch the grave. They would simply stand to the side and send Salam[See also Kashaf al Qina 2/139]
It is also mentioned in Kashaf al Qina
ويكره تقبيله والطوافبه لأن ذلك كله من البدع
And it is disliked to kiss it and doing tawaf of it, Because all this is innovation[2/140,141]
Imam Ibn Qudama Hanbalee said
ولأن تخصيص القبور بالصلاة عندها يشبه تعظيم الأصنام بالسجود لها ، والتقرب إليها ، وقد روينا أن ابتداء عبادة الأصنام تعظيم الأموات ، باتخاذ صورهم ، ومسحها ، والصلاة عندها .

The special treatment of graves by means of praying by them is similar to the veneration of idols by prostrating oneself before them and wishing to draw near to them. And it is narrated that idol worship began initially by praising the dead by taking their pictures and wiping them and praying over them.

[Al Mughni, Kitab al-Janaiz Vol 2 page 193] http://www.islamweb.net/newlibrary/display_book.php?bk_no=15&ID=1117&idfrom=1161&idto=1337&bookid=15&startno=91

Al Mardaawi hanbali concluded,
"ولا يستحب التمسح بالقبر على الصحيح من المذهب
It is not recommended to wipe the graves and this is the correct opinion of this(Hanbli) madhab [Al Insaaf, 4/53]
Few Fatwas of Hanbli Scholars
a) Abdul Qadir Jelani Hanbli said
اذا زار قبرا لا يضع يده عليه و لا يقبله فانه عادة اليهود و لا يقعد عليه و لا يكتى عليه
"When you visit the graves then do not put your hands on them or kiss them as this is the habit of the jews, nor sit on the graves or rest against them. " (al-Ghuniyyah (1/91).
Scan: https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgI7CJpCzSQT_S8R2I1ywE9XwdWNGUnfwZAb7oinaedBk1th7fAzN-dJ94lfgGTw3jFdut8F811JaZWbkH-HHpFWWZkCxtEU3ZiuyOuIyhT_nznckTkEJYyhFSRcFKem8TDPFs6Cqn3sFY/s400/untitled.JPG
b) Ibn Aqil Hanbli said
لا يخلق القبور بالخلوق , والتزويق والتقبيل لها والطواف بها , والتوسل بهم إلى الله
Graves are not made for kissing and decorating and roaming around and begging them for ALLAH [Ibn e Muflih quoted al furoo 2/272]
c) Ibn Jozi said that
قال ابن عقيل: لما التكاليف على الجهال والضغام عدلوا عن أوضاع الشرع إلى تعظيم أوضاع وضعوها لأنفسهم فسهلت عليهم إذ لم يدخلوا بها تحت أمر غيرهم قال وهم كفار عندي بهذه الأوضاع مثل تعظيم القبور وإكرامها بما نهى الشرع عنه من إيقاد النيران وتقبيلها وتخليفها وخطاب الموتى بالألواح وكتب الرقاع فيها يا مولاي افعل بي كذا وكذا وأخذ التراب تبركا وإفاضة الطيب على القبور وشد الرحال إليها وإلقاء الخرق على الشجر اقتداء بمن عبد اللات والعزى
"Ibn Aqil said: "When these obligations were hard on the ignorant and rabble ones, they diverted themselves from the positions of Shari'a to revere positions which they laid down for themselves, so it felt easy to them as they will not be regulated by the order of anyone except themselves." He added: "To me, they are kafir (infidels) due to these positions; like revering the graves and paying respect to them with things which are forbidden by Shari'a like burning fire, kissing the graves, roaming around them, addressing the dead with sheets (of requests) and notes on patches which say like this: "O My Master do such and such for me", and taking the soil for getting blessing, pouring perfume on the graves, undertaking journey to visit them, hanging shreds with trees, as imitation to those who worship Lat and Uzza[Talbees Iblees of ibn e jozi تلبيس إبليس/الباب الثاني عشر chapter تلبيس إبليس على جمهور العوام]

Imam أبي العباس الونشريسي (834-914 )the Imam of Malaki madhab said:

Among them are kissing the grave of pious person or a scholar. For indeed all of this is an innovation[alMayaar alMa`rab vol 2 page 490]

Scan: http://ia700403.us.archive.org/BookReader/BookReaderImages.php?zip=/1/items/Miyar_Muerib/meiaar02_jp2.zip&file=meiaar02_jp2/meiaar02_0489.jp2&scale=4&rotate=0